• Leven in Holten
  • Contact
  • Leven in Holten
  • Contact

Op de löppe

9
GEDEELD

Vuur een paar wekke trugge drèèi’n ik de Kalfstermanswèire op. Hé, wat is det noe? De “Poorte” noar ’n Hoolterbarg is of ebrökk’n. Kennelijk was het toch minder môôi as verwacht. Hèèl vuurzichtig hadd’n z’m loat’n stoan en noe, in één kèèr, weg ter met. Verààndering van zinn’n, heij’ gen las van gek word’n, zèèd’n de lèu in vroggere daag’n. Noe mö’k eerlijke bekenn’n dà ‘k ter neet treurig umme bin. Ie kiekt noe in één kèèr boam’n noar’n Hoolterbarg. Ôônderweg zeej’ wà die lillijke fiets’nstalling, mà met den machtigen Hoolterbarg op de achtergrôônd, nem ie det vuur leef. Het beeld blèèf miej achtervolg’n. ’S oamds in berre tolt miene gedacht’n trugge in de tied. Good uutkiek’n, die bosschôp hà ‘k met e krèèg’n. Zô stök ik biej de Nölle oaver noar Wàànsink. De lekkere lôch uut de bakkerieje kump miej in de nèuze, um vieftig meter veerder, oaver te goan in mellôch. Het is toch wà merakels näuw tuss’n de winkel en de mölle. Vuur miej zee ‘k het huuske van Kôôpman en Piet Muller, met doar tuss’nduur de Kalfstermanswèire. Een paar beesjes lôôpt er röstig te wèid’n Ik lôôpe langs de hôôge hegge het Zwarte Pad duur. Met het koll’ngruus an de klôômpe zee ‘k in de veert’n de schuure van Kalfstermans Mans. À’k achterumme kieke wordt miene gedacht’n verstoord. Het môoie is weg. Het is eene grôôte perkeerplaatse en vieftig meter vuur miej, löp de weg dôôd tèèg’n de Karkhofsweg an. Hé de “Poorte” is esloopt. Gelukkig, noe kan ‘k eindelijk beginn’n met de opbouw vuur het station. Dan zee ’k den “Dikk’n Steen”. Zôll’n der nog wà lèu wèèr diet geschiedenis van den steen kent. Hèèl snel hà ‘k de inrichting van het gehèèl kloar. Een môôi gazon met doar mill’n op oonz’n “Dikk’n Steen”, zôdeuinig dàj’ det lillijke fiets’nhok neet meer zeet. Hij krig ne eereplaatse en lig op ne verhèuging in het harte van ne Canadeese vlagge. Àj’ den steen zeet ligg’n nèimp e oe met noar de hèugte van ’n Hoolterbarg, noar de jongs, woer we ôônze vriejhèid an hebt te dàànk’n. Het is een een tèèk’n van eeuwige dankbaarheid an die Canadeese jongs, die we vuur altied in ôôns harte hebt eslött’n. Het gif de verbinding an tuss’n Hoolt’n en ’n Hoolterbarg. Het zut ter good uut, oolders met kinder loat zich der zich fotografeer’n. Zelfs een pas getrouwd stel löt zich, op weg noar een gelukkig lèèm’n, vereeuwigen. Het is ne môôie compositie. In één kèèr wördt het beeld verstoord duur grèèfmechien’n en wegwarkers. Wat gebuurt er? Van schrik zit ik rechop in berre. Ik bin der kàànt met op de löppe. Gelukkig bint ze Hoolt’n an het opknapp’n doar biej het station. Loaw we èèm’n ofwacht’n hoe of ’t wördt, mà den “Dikk’n Steen” verdeent nen eereplaatse.

Nieuwste berichten

De Vèèrkàànte Viefkop

De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.

Welkom!

Inloggen met je account

Maak een nieuw account aan

Vul onderstaande gegevens in

Achterhaal je wachtwoord

Geef je gebruikersnaam of email adres in om je wachtwoord te resetten.