Boakhoolt, boakhoolt

Wat een wille, wat ne môôie tied. Poas’n. Hoolt haal’n vuur de boake. Wie geet er winn’n, de Noord’nbarg, de Kol of de Haarjödd’n. Zit het Rôôiedarp in ’t kissie van pepier of bint zie met de kesjott’n boam’nan. In de vieftiger joar’n stun der oaverà Poasvèur’n. Doar bràànd’n der wal viem’ntwintig rôôndum Hoolt’n. Det verààndern begin zestiger joar’n. De belangstelling nam rap of, de lèu wadd’n te drôk. In 1964 onstun der ne wedstried. De rivaliteit tuss’n de jongeren wörd’n an ewakkert duur de midd’nstàànd. Zie zagg’n de vrèimd’n geerne noar Hoolt’n kômm’n, um te geniet’n van die ôôle gebruuk’n. In het ààns zô röstige Darp is ter sinds die tied, met Poas’n, één grôôt gevecht um ’n grötsten. Nee, doar wörd’n neet emett’n met lààndmettersapparaat’n, mà gewoon met een metlint. Det gung in de ôôg’n van mennigeene neet altied èèm’n eerlijk. Noa völle geruuzie en gesteggel is det amoa better ewörd’n. Wat haw we wille , hoolt haal’n achter uut ’n Hoolterbarg. ‘S männs vrog weg en dan op de terugweg oaver ’t Rôôie Darp, dwars duur Hoolt’n hen. Boam’n op de waag’n en mà zing’n van, boakhoolt, boakhoolt en netuurlijk, de Haarjödd’n met de Kesjott’n boam’nan. Het mèèste lawaai kwam der, àj’ de jongs van ’n Kol of ’n Noord’nbarg tèèng’nkwamm’n. Het gung völle meer um de wille dan um ’n allergrötst’n. Met Goei’n Vriejdag, de hèèle buurte biej mekaa, proostend op de môôie Boake en het vuurjoar. Àj’ dan noe lèèst det her en der, de Poasvèur’n neet meugt bràànd’n, zakt oe de bokse of. Stikstofweerdes, diet näns zo strak bint as in dit làànd, wie bedäch det? Het grötste Poasvèur, het mag neet meer. Gelukkig, goat de jongs nog vedan vuur ’n mèuist’n. Jammer, die onmeunige grôôte Poasbult’n, bint dan msschien verleed’n tied, mà ’n hèugst’n kan nog altied. Dan geet het neet um de kuubs, mar um de hèugtemeters. Neuist ’n mèuist’n, is det nog wier ne kuns op zich zelf. Loaw we bliej wèèr met waw we nog hebt. Loaw we àmoal een schepnetje metnemm’n um de poepe van oavervleeg’nde vôôgels op te vang’n, want àj’ sommige geleerd’n meugt gelèum’n is ne klarre van eene musse à te völle, vuur eenen bunder, in een hèèl joar. Daw we met mekaa op ôônz’n postzèègel möt pass’n is klip en kloar, mà zô gangswieze kriej’ het geveul dat er her en der zwoar wördt oaverdrèèm’n en det alles op het plattelàànd wördt of ewèèntelt. Het kabinet zit er nog en zie goat straf vedan. Hoe lange nog? Röstig an, het kan neet zo arg word’n det Pinkstern en Poas’n op één’n dag valt. Röstig an en blieft vuural geniet’n van de Poasvèur’n. Boakhoolt, boakhoolt.