Joar’nlàànk zag en heur’n ie ze neet. Vuurige wekke krèèg’n ze in Diekerhook de smaak te pakk’n. Het vervolg was in Grave an de Maas. Zundagmänn’n vertrökk’n viem’ndartig korhaan’n, met dirigent en muzikàànt’n, in de richting van het làànd van Cuuk. Alles wark’n met, machtige dubbeldeksbusse met een lekker temperatuurtje. In Grave stund de muziekkoare à kloar en zo strekk’n de Haan’n neer in de tèènte. Noa het welkom en een brèudje met koffie, gung’n de koor’n de stad in. De Korhaan’n kwamm’n terechte op hun ôôle plèitske, de Coehoorn. De stemm’n wörd’n esmeert en een half uurtje later klunk’n de èèrste klàànk’n duur de vestingstad. Hèèl röstig begun het, mà noa de frikandell’n en de alderbassend heete soep, wadd’n de stemm’n good duur esmeert en ontdôôid. Ne grôôte schare volgers stund te wacht’n biej het tweede optreed’n. Het wörd’n een daverend succes. Wat ôôns mooder ôk zèèr, de schoone vleuig’n links en rechts in de richting van de dirigent. Toen môs het hèugtepunt nog volg’n in de tèènte. De Hoolter Korhaan’n môcht’n het slotstuk verzörg’n. Een uur làànk kon de muziek zich uutlèèm’n, saam’n met de zangers. Het begun met een eerbetoon an de zanger diet net was estopt, Banger hart van Rob de Nijs. Doarnoa golfden de feestnummers de tèènte in. De zangers en de muzikàànt’n stund’n te swing’n op het toneel. De dirigent en de hèèle tente gung’n in de polonaise. De hèèle tèènte, vèèrtien honderd man, kwam tut stilstand biej het refrein van, Ôôns mooder zei nog, doot det noe neet. Het hekke gung van de dam, biej de medley van de Toppers en het klèine cafeetje. De Maas zung met, begun der harder van te stroom’n en golfden met op de toon’n van de muziek. De bänd gung hèèmoal lös en de lange heure van frontman Ruben wapperd’n as ne boer’nzakdook in de wind. De zaal krèèg meerdere touwgift’n en vuurdàj’ der arg in hadd’n, was het uur vuurbiej. Machtig môôi, de
uutnèudiging’n um te kômm’n zing’n stroomd’n van alle kàànt’n binn’n. De Haan’n hadd’n zichzelf oavertröff’n en ne daverende ovatie was het loon. Zie wadd’n der wier en biej de afterparty leut’n de jonge gast’n, Corian en Thijs nog is heur’n hoe good ze wadd’n. In en vuur de Coehoorn stun het zwart van het volk en wörd’n der nog wier ne vuurstelling egèèm’n, woer Bôh foi toch de vingers biej zôl oflikk’n. Grave bedàànkt vuur de organisatie. Het was meer dan geweldig. Pas tèèg’n halftiene drèèi’n de busse het arf op biej het Haan’nnös. Het volgende optreed’n, zô as ’t er noe vuursteet, op de karmse in Lettele.