• Leven in Holten
  • Contact
  • Leven in Holten
  • Contact

Schoolreisjes

1
GEDEELD

De meimoand is in ‘t làànd en de kinder goat wier op schoolreisje. In disse tied is het uutgoan neet zô bezunder as vuur zestig joar trugge. Zô gung Jolink vanuut Hummelo bienoa noar Duutslàànd. Wiej kwamm’n die kàànte neet uut. In die joar’n vieftig wadd’n de Duutsers nog neet wier in genade an e nömm’n. Mèèstal gunge wiej de ààndere kàànte op. Het wadd’n wà hèugtepunt’n in het joar. Iedereene wèèt zich vaste nog wà die reisjes te herinner’n. De bedriegertjes op kasteel Rozendael. Juffe Wolters leup ter as leste oaverhen en krèèg de volle loage ôônder de rökke. Netuurlijk de echoputte biej het Uddelermeer. Wiej hebt er nog e zwömm’n. De mèèste indruk maak’m toch wà det joar’n daw we met de trein noar Schevening’n gung’n. ’S mäns vrog stun e wiej met ôôns kleinen kertonn’n koffertje te wacht’n biej het station. Hèèl in de veert’n heur’n ie de fluite van den stoomtrein. Ja eerlijke woar ne grôôt’n pluum rôôk trök am ôôns vuurbiej en dan an het eine van ‘t station stun e stille. Hij was zô làànk det het perron te klein was, want hèèl völle school’n uut het ôôst’n wadd’n al vuur ôôns in e stapt. Vuur de allerèèrste kèèr in ne trein. Wiej kekk’n ôôns de ôôg’n uut. Ôônderweg kek e wiej al is in det koffertje wat of ter àmoal in zat. Neet völle bezunders, ’n paar brèudjes, ne zwembokse en ne hàànddook. Zô völle haj’ ôk neet nèurig. Vuur de allerèèrste kèèr noar de zèè. Wiej wadd’n nog gen vief kèèr ’n Iessel oaver e wes. Wat een water wat een water. Zakgeeld môg ie ök mà heel beparkt metnemm’n. Ie krèèg’n limonade en nen ijsco en det was al hèèl wat. Zwemm’n in zèè en schelp’n zeuk’n en dan begun de lange reize wier op huus an. Op ieder station stopp’n e um der kinder in en uut te loat’n. Den stoomtrein, ik zee ‘m nog zô het Hoolter station binn’nkômm’n. Het leste joar op de lèègere schoole was het ààndere kooke. Op de fietse noar Nunspeet. Drei daage, wat heiw we der van genött’n. Wiej zatt’n pal an het Iesselmeer in ‘t Plashuus. Ôônze witte huudjes wadd’n hèèmoal gen zunne gewèènd. De borstrok heule wiej meestal wal an. Het is miej biej blèèm’n det er één keerltje was det noa twei daag’n zô verbràànd was, det e de bloar’n op de hoed had zitt’n. Zunnebràànd, factor vieftig, doar hadd’n ze nog nôôit van e heurt. Zelf verget ik nôôit meer die angstige moment’n toen ‘k uut mien kano stapp’n en tut an ’n hals in het water zakk’n. Gelukkig wörd’n ik uut het water e vist. À’k ter an trugge dèènke krie’k ’t wier spaans benäuwd. Wiej hebt het àmoal oaverlèèfd. Het wadd’n weereldrèiz’n, zèumtig kilometer trugge op huus an. Noe, in disse tied reist de kinder völle veerder. Op oen mobieltje zeej’ ze spöll’n an het strand in Denemark’n.
Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.

Nieuwste berichten

De Vèèrkàànte Viefkop

De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.

Welkom!

Inloggen met je account

Maak een nieuw account aan

Vul onderstaande gegevens in

Achterhaal je wachtwoord

Geef je gebruikersnaam of email adres in om je wachtwoord te resetten.