De economie klapt in mekaa. Alles zal ààns word’n, heur’n ik op het journaal. Ik wusse neet wà ’k miej doarbiej vuur mosse stell’n. In gedacht’n, dwaal’n ik duur Hoolt’n. Op ’n hook biej de karke zee ‘k een bord stoan. “Kaals Dieks – Barbier”, met doarôônder “Wie hier binnen treedt laat al den hoope varen.” Het maak’n miej onröstig en leupe vedan. Twei grijnzende keerls, met ne scheere en zo’n ôôlderwets knipapparaat, kekk’n miej vanachter de Sunterkloasroet’n, grijnzend an. Wat kon zô’n apparaat gemeen zeer doon, at e slèè was! Ik krèège nog meer hoast, gauw ’n Beeld op. Èèm’n kaartjes haal’n biej de Nölle, ie wèet wà van die spotprèènt’n, met een klein mager keerltje en ne dikke vrouwe, met ne dèègrolle, achter de duure, der op. Niks gen mobieltjes en nog mà wèinig telefoons. À’k de duure uutkomme, kump miej de lôch van varse stoete in de nèuze, neet van Niejkààmp, mà van Wàànsink. Duur de roet’n hen zee’k det ze drôk gangs bint um stoete te bakk’n. Zô lôôp ik vedan duur het näuwe stèègje, het Zwarte Pad in. In één kèèr biej’ in nen ààndere weereld, met tuintjes en ne meters hôôge hegge. In de veert’n het geluud van rammelende melkbuss’n. Melkrieders kômt van alle kàànt’n met peerd en waag’n, um de melk noar “De Vrijheid” te breng’n. Netuurlijk èèm’n help’n um het lid van de buss’n te doon. Met völle lawaai rammelt ze oaver ne lôôpenden bàànd, de febriek in um der, een tiedje later, leuig wier uut te komm’n. Hé, de Christelijke schoole hef spölkwartèèr. De mèikes bint an het töuwke spring’n en de jongs an het kettingbrekk’n. Het zal neet lange meer duur’n, dan goat zie net as de ààndere schoole, noar ’n Boschkààmp. Op de Loarnseweg steet de melkboer met zien keuirke. De vroole kômt op ’n draf, met de melkkanne in de hàànd. Ééne vuur ééne wordt de kann’n evult. Het leste niejs wördt uut ewisseld. Biej Dikkers geet de èèrste stoete op de bakfietse um veerder te word’n uut evèènt in t Darp. De börgemèister begint zien warkdag. In ne zwoar’n dààmp van sigaar’n, kump e in zien’n vetrouwd’n rèèng’njas anfiets’n, um al dààmpend plaatse te nemm’n achter zien buro. Zô of en touw zeej’ nen auto. Het begin van ne nieje tied. Snel duuk ik de Binn’nstroate in, op huus an. Neet wier langs Kaals Dieks, det hef de tied nog wà. Zôlt ech zô wier word’n? Och dan veuilt het nog wà met, wadd’n miene gedacht’n. . Dit was het leste journaal van vandaage, heur’n ik in mien oor. Het brag miej trugge noar de dag van vandaage. Ne stap trugge, is det noe het allerargste?
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
