Het is miej wat. Neuis de bosschôpp’n van alle daag’n, möj in disse tied ôk nog is op pad um de Sunterkloaskedoos biej mekaa te zeuk’n. Ja, ôk de èèrste karskedoos ligt à biej ôôns op de kökk’n.En woer köj dan trechte komm’n. Juus in Riess’n. Det wil zegg’n de vrouwe. Ik möt ter biej zegg’n, zie winkelt ter met de wille. Noa ne halm’n dag winkel in, winkel uut, kwam ze met tass’n vol bosschôpp’n op huus an. Zie was good e slaagt en ôk nog vuur ne makkelijke pries. Doar was allèène een klein probleem. Zie had eene tasse in Riess’n loat’n stoan. De schrik sleug miej um ’t harte. Nôh neet ech, het gung mar um een bedrag van zô’n vief Euro. Nààndern männ’ gung ze toch mà wier op Riess’n um te zeen of de tasse misschien in de winkel was bliem’n stoa. En waarachtig, noa een betje hen en wier gevroag biej de winkel, blek det de tasse met bosschôpp’n was an e gèèm’n op ’t plietsieburo. Dus op noar ’t buro. Noadat ze had an e gèèm’n wat ter àmoal in de tesse zat, wörd’n der netjes e belt met de eerlijke vinders. Hèèl snèu, gen geheur, het lek ter op det ze zôônder de verleuirn tesse wier op huus an môs. Een half uur later nog gen geheur. Zie krèèg het telefoonnummer met um het later zelf nog mar is te prebèèr’n. Pas tèèg’n oamd an gung det lukk’n. Nen aarigen keerl an de liene. “Ja miene vrouwe hef de tasse vunn’. Wie bint weinig in huus, woer wônn’iele. Männ’mö’k toch nog noar Utrech, ik breng ‘m wal eff’n biej oe langs.” Zô is ’t e goane. De tasse met bosschôpp’n wörd’n netjes thuus bezörgd. De vrouwe had uut good fetsoen nog een Battems krint’nstuutje haalt, zôdet de goeie man neet met leuge hàànne noar huus hoom’n. Al met al was de pries van de boschôpp’n wal meer as eens zô hooge wörd’n, mà doar geet ’t neet umme. Doar bint nog eerlijke lèu in de wereld en zô is ‘t. De Sunterkloaskedoos bint binn’ de poorte. De gedich’n bint kloar, ie wèèt wà, de sint zat wier is te dèènk’n, wat te de Viefkop is kôn schèènk’n. De kleintjes zit vol verwachting uut te kiek’n noar het heerlijk avondje. En ikke zelf ôk. Wat is ter mèuier as daj’ ’n hèèl’n oamd hebt zitt’n wach’n en det Sunterkloas net op de roet’n höuwt as ie toevallig in de schuure bint. Het blif een mysterie. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
