• Leven in Holten
  • Contact
  • Leven in Holten
  • Contact

Drèug hèui

9
GEDEELD

Àj’ oaver ’t Brook hen goat is ’t er vaake röstig. Zô veer àj’ kiek’n könt, gladde weid’ns. Veerder op Hoolt’n an, grôôte grèèfmechien’n en àànder materiaal, met op de achtergrôônd de kop van ’n Hoolterbarg. Het vleukt met mekaa, vuural àj’ wèèt, hoe het in eerdere tied’n was. Het is àmoa verààndert. Grôôte zwoare trekkers davert met hôôge vaart oaver den Darperdiek. Het grös möt in de koele. Hèèl èènkel zeej’ nog een wagentje met wat drèuge hèuibaal’n. Nee, het is noe grös mèèj’n en ne dag later wördt er in e koelt, doar kump zwat gen mèèns’nhàànd meer an te passe. Wat det angeet is ter in zestig joar tied onmeunig völle verààndert. Ech làànk grös, ie zeet het neet meer, noe wördt het à half làànk of e mèèit. In de joar’n zestig gung’n vaa en opa, `s mäns vrog à met ’n zeis’n op ’n nekk’n, op de fietse noar ’t Brook. Netjes nen ôôld’n zak der umme hen eknupt, want rekkent er op det den zeis’n scharp was. Het lange grös stun te wuuv’n in de wind. Àj’ der oaver hen kekk’n zag ie ne peers-rôôi’n glood oaver de weire, van al det bleuiende grös en ààndere plaant’n diet er met greui’n. Hèèl röstig, mar ait vedan wörd’n het grös emèèit. De vroole brach’n ’s middags ne buul met stoete en koffie en dan wörd’n der gezamenlijk egett’n. Noa ’t ett’n wörd’n der begunn’n met het lös schudd’n van het nat gemèèide grös en opa mèèi’n steuirig vedan. Oaveral op t Brook was ter bedrievighèid. De buur’n diet à nen dag eerder wadd’n begunn’n, zag ie het grös nog ne keer umme gôôi’n en wier ààndern hark’n het drèuge grös in grôôte rill’n. Een paar daage later was het biej ôôns ôk zô veer. De platte waag’n met het peerd der vuur vèur’n het mennegat in. Ie konn’n de wèèsbôôm en de vèèr heukpeuile heur’n rammeln. Noadet die rechtop wadd’n ezet, wörd’n het lösse hèui, met grôôte fôssens op de waag’n evliejt. Een secuur wark, wat vuurbeheuld’n was an de keerls met ervaring. Rille vuur rille wörd’n der op elaad’n en de vroole volgd’n de waag’n, um het achtegeblèèm’n grös noar te hark’n in de volgende rille. Zô wörd’n der twei waag’ns elaad’n en dan gung het, duur het smalle mennegat, op huus an. Op de grintweg wàj’ neet ’n eenigsten, waage noa waage kwam der van het brook of rie. Vuur ôôns was het grôôt fees, àj’ boam’n op de waag’n môch’n zitt’n. Vuur de vèurman was het neuist het peerd metlôôp’n noar huus of hèèl benäuwd half onder het hèui, met rie op het éénspan. Wiej hadd’n ’s mäns ’n hèuibarg al op e drèèit, zodet het löss’n kon beginn’n. Het wadd’n lange daag’n, want vaake môs ie meerdere kèèr’n hen en wier, um al det hèui op tied binn’n te krieg’n. Ie könt het oe hoaste neet meer vuur stell’n, mar in die vroggere tied’n was het neet altied hèuiweer.

Nieuwste berichten

De Vèèrkàànte Viefkop

De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.

Welkom!

Inloggen met je account

Maak een nieuw account aan

Vul onderstaande gegevens in

Achterhaal je wachtwoord

Geef je gebruikersnaam of email adres in om je wachtwoord te resetten.