Nen ôôld’n auto uut de joar’n dartig. Ne hôôp schooljongs der umme hen, diet àmoa det wôônder woll’n bekiek’n. De foto is e nömm’n op ’n hook van de Darpstroate en de Loarnseweg, doar woer de schoole stund. Het leut miej neet lös. Het was de auto van ’n ôôld’n dokter Bessinkpas. Hij wörd’n op evolgt duur dokter Nagelhout. Het bint naam’n diet noe nog te vind’n bint in de Hoolt’nse stroatnaam’n. Die ôôle dokters waar’n echte notabeln, diet dag en nacht vuur de lèu kloar stund’n. Bessinkpas gung in die vroggere joar’n nog lôôpend rôônd met zien goastok. At e wat veerder môs, gung Kalfsterman met ‘m met, met peerd en waag’n. Het verhaal geet det Kalfsterman dan ne grôôt’n zoerkôôlsteen an ziene kàànte lèe, umdet de dokter nog à zwoar ebouwt was. Zô hadd’n ze meer èèm’nwich in de waag’n en kiepel’n e neet zo gauw umme at ze duur die grôôte knipgèèter rèèd’n. Ja, de wèèg’n wadd’n nog neet zo best as noe. Hèèle daag’n wadd’n ze ôônderweg, van ’n Hoolterbarg tut an Battem touw. Zô geet er een verhaal det nen ôôlen dokter op bezeuk kwam biej de börgemèister en hem een wôônderlijk verhaal verteld’n. Hij was den dag èèrs in de Helle ewes en doarnoa had hij de Bisschop esprökk’n. Noa een tiedje vedan, noar het Vagevuur, um de dag te besluut’n in het Hemeltje. Het lik een apart verhaal, mà het bint àmoa streek- en boerderiejnaam’n, diet er van getuugt, wat vukke ofstàànd’n of die dokters oflegd’n. Oaver Nagelhout een môôi verhaal. Hij kwam net noa ’t ett’n biej ne boer in de Bèusebarg. De lèu môss’n nog èèm’n achter de pette. Det duur’n één van de wichter völs te lange. Hij dèu stiekem de ôôg’n lös en zag buut’n ne haaz’n lôôp’n. “Vaa ne haaz’n.” Vaa bedach zich neet en zeer pardoes ” Aam’n, woer is ’t geweer.” Het gesprek met ôônz’n leem’n Heer wörd’n subiet of ebrökk’n, want ne haaz’n kôj’ neet loat’n lôôp’n. De dokter had er wà schik umme. Biej dokter Gerritsma, de Diekerhookse dokter, in de wachtkamer höng ne spreuk “Die vuur zien kwoalen road wil kriegen, möt ziene gronden neet verzwiegen.” Hij hef later ziene praktijk loat’n bouw’n an de Molenbelterweg. In die vroggere tied gung de lèu nog neet zô gauw noar de pille en as ie der dan is hen gung’n, was het vaake, slappe thèè met een beschuutje of ne natte lappe met azien. Dokters, doar wörd’n hôôge tèèng’n an ekekk’n. De hèèle schoole stun in 1955 nog biej dokter Nagelhout vuur ’t huus te zing’n, toen zie viem’ntwintig joar etrouwt wadd’n. Det zal noe neet meer gebuur’n.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
