Eerlijke, ik had er nog nôôit van e heurt. Mà gelukkig köj’ in disse tied vanof het internet alles hèèl rap noazeuk’n. Ik zoch e hèèl wat ààns. Hoe det kwam, zà ‘k oe uut de deuke doon. Ik genötte van de èèrste vuurjoarszunne, de kleine jonge an de hàànd. Zô vrog, zukke môôie daag’n, mà pas op, meert kan zien’n stat nog vinnig rèur’n. “Opa naar de speeltuin”, heur’n ik neuis miej. Hij nam miej biej de hàànd en vieftig meter veerder waw we al op de spölwèire. Zô te mark’n was e der neet vuur de èèrste kèèr. Hij wark’n alle toestell’n achter mekaar of. De gedach’n gung’n trugge noar het Hoolt’n van de joar’n vieftig. Weinig spöltuin doar, hôôguut de beeste van Teeslink Ebbe of Piep Jan. Nog starker, ik kan miej neet herinnern det er speeltuin’n wadd’n in Hoolt’n. Flard’n van lange lèèdne kwamm’n noar boam’n. Op de plaatse woet noe de META steet, ôônder an ’n Hoolterbarg, doar was vrogger ne spöltuin. Achter in ’n hook een stuk of wat schommels, iets meer noar vuurt’n de wipwappe en à ‘k miej good herinnere, mill’n op een grôôt hobbelpeerd. Ie kônn’n der ôk nog prikkellimonade kôôp’n biej Bèumer. Op det zelfde terrein was tut an het begin van de joar’n vieftig, op Hemelvaartsdag, de Kroepenkààmper karmse. Det kan ‘k miej neet meer vuur de geest haal’n. Doar wadd’n wà meer van die karms’n in het Hoolt’nse. De Hoolter meimark was bekèènd in ’n hèèl’n umtrek. Zelf hè ’k àllèène de drèèimölle en snoopkroam nog vaste in de gedach’n zitt’n. Het was ter altied hatstekke drôk. De schoolwichter krèèg’n der vriej vuur en ieder joar kwam ie op de foto. Doar wörd’n beeste en kèune an e voert. De beeste dèud’n in die tied 950,00 tut 1150,00 geuld’n en de kèune tuss’n de 75 en 85 geuld’n. Ne hèèl’n smak geeld vuur die tied. ’S oamds was ter vriej dààns’n biej Kalfstermansmans. Ik gèève touw, ôk doar bin ‘k zelf neet biej e wes. Het is jammer det disse meimark, het was vaake in april, neet meer is. Wie wèèt met de nieje opening van de Kalfstermanswèire, ne grôôte bloom’nmark met ne kleine drèèjmölle, gratis dààns’n in alle cafëés met muziek uut de joar’n vieftig. Ik dwaale hèèmoal of, “opa op de wiipkip”, breg miej wier biej ’n dag van vandaage en ik beseffe det de wichter het toch àmoa mèuier vuur mekaar hebt as vuur zestig joar trugge. Toch waw we der niks ongelukkiger umme. Wiej hadd’n gen spöltuin biej de hàànd, mà gung’n hen vlag verovern in ’n Zoerberg. In diss’n tied, vuur Poas’n, krèèg wiej de zwoare gröswaag’n, met de geetiezern raa, met van Liez’nboer um hoolt te haal’n vuur de boake. Jan van Liez’n, hij stun ofgelôôp’n wekke helderop te zing’n vuur ’n viskroam, merakels bes te passe. Hij krèèg de stemming der hèèmoal in. Hôôld’n zô tut 19 meert, stemm’n umdet het mag, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
