In naam van Oranje…

De tied van de feest’n en herdèènk’n kump ter wier an. Zelf bin ‘k ter à vuur in de stemming. Ofgelôôp’n wekke zag ik de nationalistische glorie van de Schott’n. Nôh ja, van de Schott’n, ééne zat er op de tribune. Het wadd’n vuurnamelijk Hollàànders diet ne machtige vuurstelling gaff’n van de Schotse folklore. Nog gekker, het grötste gros kwam van Borkelôô. Oaver twei joar viere wiej de viem’nzèumtige joarige bevrijding. Ne delegatie van disse groep, diet ôk duur de Canadeez’n bevriejd zölt weer, zôl neet misstoan biej de herdenking van det gebuur’n. Mar èèrs op 27 april, Koningsdag. In naam van Oranje doe open de poort. Het zal wà neet word’n ezung’n op ‘n Smidsbeeld. Toch wadd’n het de Hollààndse Watergeuz’n diet op ’n èèrst’n april 1572, de Spanjaard’n Den Briel uutjaag’n. Het vèur van de bevrijding van Alva en de Spanjaard’n was an e stökk’n en zôl neet wier dôôm’n. Doar môs ik an dèènk’n. Woer is ôônze nationale trots? Het törfschip van Breda, ôk doar wörd’n ze vôt ejach. Vriejhèid, wiej hebt het hôôge in ôôns vaandel stoan. Wat gebuurt in ôônze tied. Wördt alles stille heul’n? Moskeeën wordt betaald duur làànd’n diet het neet zô näuw nemt met de vriejheid van ààns dèènkd’n. Làànd’n diet de vrouwlèu op een tweede plan zet. Gebouw’n woet ne bosschôp wördt egèèm’n, diet rechstreeks tèèng’n ôônze meniere van lèèm’n ingeet. Wat dut oonze regering? Wat zôll’n de Watergeuz’n hemm’n edoane? Ie vroagt het oe àmoal of. Möw we zô lange wacht’n tut det het törfschip binn’n is en wiej der achter komt det het te laate is. Netuurlijk, wiej bint slaam’ndrievers ewes en netuurlijk wiej hebt de Spanjaard’n, de Engelsen, de Duutsers en de Frààns’n wal is an epakt. Zelf heiw we ôk wal is onmeunig völle kleppe krèèg’n, mà de vriejheid heiw we heul’n. Die vriejheid hef ne hôôge pries, det wèèt de generatie van vuur ’n oorlog mar al te good. Doarumme is het belangriek daw we blieft herdèènk’n en beneum’n. Wiej wilt de vriejheid en disse meniere van lèèm’n neet kwiet en doarumme möj der op vervat weer det er neet zô mar een törfschip binn’nkump, want dan kom ie der, net as Alva, achter det Den Briel het begin is ewes van het èine. Biej de aubade zing ik stillekes, in naam van Oranje en waar de blanke top der duinen. Koningsdag, ne dag vuur het hèèle gezin, vuur alle Nederlanders, diet hier met mekaar wont en diet mekaa de vrieheid gèèft en gunt. Netuurlijk, herdèènke wiej op vèèr mei al die jonge keerls, diet er vuur ezörgt hebt, daw we à drei’nzèumtig joar in vriejheid lèèft en könt zegg’n waw we wilt, al hooft det neet altied. Koningsdag, vèèr en vief mei, àmoal groadmetters vuur ôônze vriejheid. Geniet er van, wèèst er zuunig op. Kiest vuur de vriejheid, det dèud’n oonze Watergeuz’n ok. In naam van Oranje, wis en waarachtig.