Wiej hebt er nog wal is een handje van, um te zegg’n det de jongern niks könt. Generalisèèr’n neumt ze det. Wiej euldern, sloat er de plàànke met mis. Ofgelôôp’n zoaterdag wasse wiej in nen ofgelaad’n zaal biej het Bôônte Peerd. Prinsenbal en wat heiw we genött’n. Het begun à met ôônz’n Hooltensen dichter. Hij had er ech wark van emaakt. De eene noar de ààndere volzinne bleus e de zaal in. De vroole van Prins Hens en Adjudant Martijn leut’n zeen wat er ’s oamds àmoa gebuur’n, noar een oamdje carnaval van de beire keerls. Èèm’n later kon de zaal met geniet’n van een avondje Twente. Ie krèèg’n het geveul daw met zien all’n in de Grolsch veste zatt’n. Netuurlijk de kammereuie van onze dorstluchtige Hoogheed’n leut’n zich neet onbetuugd, trouwens ’n halven Diekerhook wol dit biezundere gebuur’n neet miss’n. De Pinkladies namm’n ôôns met op ne muzikale reize. De oamd vleuig vuurbie en toen kwamm’n de Splôôder. Wat môj doar noe van verwacht’n in ’n Diekerhook. Onvuurstelbaar good, môôi en ofwisselend brach’n ze hun act, met as klap op den vuurpijl, de grôôte verdwijntruc, woer ’t Hans Klok zelfs van zôl stoan te kiek’n. Zô stun het slachtoffer nog op het teneel um met één’n klap mill’n in de zaal wier op te duuk’n. Zie haal’n de onderscheiding van de Prins op, de zaal achterloatend met een grôôt vroagtèèk’n. Noadet de Prins de artiest’n bedàànkt had en vuur de zôvölste kèèr had ezeg daw we het saam’n doot, kwam der nog ne grôôte verrassing, ne machtige artiestenparade. Netuurlijk hadd’n ze det wal eerder edoane, mà doar was ech wark van emaakt. Met een man of dartig darteln de jonge lèu duur de zaal um èèm’n later veerder te zing’n op het teneel. Het plezèèr stroal’n der van of. Het wörd’n eene grôôte happening woer, in één keer, de winnaar van expeditie Robinson duur het beeld leup. Op het laatst’n gung’n ze àmoa met mekaa in de polonaise. Ne machtigen oamd van kammeroadschap, wille en gemeenschapszin. De jonge garde, zie hebt het merakels edoane. En het geet mà vedan. De volgende gelèèg’nheid um Prins Hens te zeen schittern, is biej manege Snorrewind, het ooldershuus van zien moo, op het joarlijkse carnavalsfeest van het gehandicapte peerd. Drei en twintig februari vanof twei uur ’s middags. Een hèèl àànder feest, met hèèle ààndere emoties en meer as de meuite weert um met te maak’n.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
