Van de wekke is e hen egoane. Een boegbeeld, letterlijk en figuurlijk. Neet altied makkelijk, mà onmeunig betrökk’n biej zien Hoolt’n, zien Kèunedarp, de voetbal, het biljart’n en natuurlijk, het typisch Hooltense tachtigen. Sallàànd, Sallàànd, hier is mien stèè. Het heur’n biej Jan Markvoort, de Ontvanger. Vuur meer dan vieftig joar trugge zunge wiej det met mekaa biej Msk. (Maats slavenkoor) Het was in de tied, det de carnavalsvereniging en het Sallandlied het lèèm’nslech zagg’n. Het Sallandlied zôl vuur altied an ‘m verbund’n bliem’n toen e, saam’n met “Het Salland Combo”,der een cassettebandje van maak’n. Het wörd’n ne hit in Oaveriessel en umstreek’n. Môôie tied’n, ôk biej de Ontbijtclub, onmeunig völle schik en akelig lekkere dikke ribb’n. Neet vergett’n, de subsidie, die we biej de gemeente anvreug’n, vuur ne studierèize noar Wall Street. Het wörd’n in de gemeenteroad behààndeld. Iedere wekke was het lach’n ebloaz’n. Jan den Ontvanger, de tweede Prins van de Fienpreuvers, diet op zien carnavalsoamd zien moo riddern. Hij wörd’n bekèènd emaakt in de Amstelbrouwerieje, doar woer de studèènt’n met een vol blad bier oaver de bàànk’n sprung’n. As sikretaris van de voetbal was het kampioenschap van ziene rôôd zwart’n noar de dèirde klasse, het abslolute hèugtepunt. Ziene biljartcarrière begun biej “Het Anker”en kwam veerder tut bleui in het èèrste van Boer Biet. Onvergettelijk, ziene rolle in “Het Tribunaal”. Hij kenn’n ziene tekst uut de kop. “J’accuse”. Toen de börgemèister ‘m ôôit vreug of e wus, wat det betèèk’n, was zien resolute antwoord, “Ik klaage an”. Hoolt’ns plat was ziene taal, ik kan miej neet herinnern det e ôôit Nederlàànds sprök. Één kèèr per joar trök e in het kielzog van reisvereniging “De Ooievaar” noar Duutslàànd. De môôie verhaal’n bint ontelbaar, mà det het hèèle hotel wit was, duurdet er een paar, het blusapparaat woll’n test’n, wörd’n ‘m bienoa nôôdlottig. Zien moat was à beneed’n met zien koffer. Jan wörd’n achter eloat’n op de kamer. Gelukkig was ter gen bràànd en leup het good of. Vèèrtien joar was hij de President van de Fienpreuvers en greuid’n duur noar volwass’nhèid. Hij schittern, as Rita Corita op het Prinsenbal. Wörd’n in de leste joar’n ziene aktiviteit’n in het vereniginglèèm’n minder, tachtigen blèèf e nog lange fanatiek duur doon. Jammer genog leut ziene geestelijke. gezôôndheid ’m de leste joar’n in de steek, toch hef e nog genött’n van den lesten Carnavalsoptocht duur zien Kèunedarp. Neet völle later kwam “corona” noar ôôns làànd. Ie schrikt àj’ dan heurt det disse zeekte ‘m is kômm’n haal’n. Jan den Ontvanger, ne bezundern Hoolter. Wiej blieft an ‘m dèènk’n, aw we zingt, “Sallàànd, Sallàànd, hier is mien stèè, woer ’t lèèven vedan geet in röste en vrèè”
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
