Och in de vakààntie dooj’ wal is nieje ideeën op. Kiek’n wat ‘t wördt. Gewoon beginn’n met de A en dan het alfabeth volg’n. Het èèrste verhaal is vuur miej in ieder geval verrassend. De mèèst’n zölt de èèrste aepe wal ezeene hemm’n in ne dier’ntuin. Vuur zo veer à ‘k miej kan herinnern zag ik de èèrst’n gewoon biej Piet Bos op ’n Hoolterbarg. Op ôôns fietske trapp’n wiej boam’n noar ’n Barg. Biej ‘t museum zatt’n aap’n in ne grôôte ruumte, vast eplakt tèèg’n de muure an. In miene belèèving zatt’n der ôk nog een paar papegaai’n biej ’n ingàànk. Het gehèèl was nog hèèl bescheid’n. Ie konn’n der nen ijsco kôôp’n biej Roesink of biej Cor Bal en dan hàj’ oen zakgeeld vuur ne wekke wier op. Het Lösse Hoes, doar kwamme wiej neet, det was meer vuur het deftige volk. Natuurlijk stunne wiej der biej te kiek’n toen het hèèmoal ofbràànd’n. Wiej hadd’n ontzag vuur die brandweerkeerls. Zo zeej’ in één kèèr Heijink en Huusman wier drôk an ‘t bluss’n tuss’n de restant’n van het reet’n dak. Ie wörd’n subiet noar de kàànte stuurt àj’ der te dichte biej kwamm’n. Noa een tiedje haw we ‘t wà bekekk’n en dan begun ie an de ofdaling via de Motieweg. Nog gen ne teerweg zo as noe, mà gewoon klinkertjes. Lèèm’nsgeveuirlijk steuitern ie noa beneed’n, want op de duurtrapfietse zat gen remme. Remm’n kôj’allèène mà duur keihard achteruut te trapp’n. Och, oonderan schöt ie wal de weg oaver, doar was gen hôold’n an, mà gelukkig wadd’n der in die tied nog ma hèèl wèinig auto’s. Jao, det fietske had hèèl wat te lied’n. Het wörd’n letterlijk en figuurlijk uut mekaar e jag. Det gebuur’n biej ne hardriewedstried op het Zààndvertspad. Met ne noodgàànk namme ie de stoepe noar de Patoriestroate. Det knipgat wörd’n het fietske te machtig en zo kwam ie met grôôte vertraging biej de finish. De fietse, an twei stukk’n, op de nekke. De kammereui hadd’n de grötste schik, mar ie mônn’n der nog met op huus an. Doar blèèm’n ze der röstig ôônder. Noe möj’ neet rekk’n det er ne nieje fietse kwam. Nee, Gert van ’n Bos, de fiets’nmaker lass’n het vuur en achterstuk gewoon an mekaa en ne wekke later wörd’n der wier e crost op ten Veele zien ’n Kààmp. Het fietske,een kedootje vuur mien’n zesd’n verjeuirdag, rôôd, mark Bristol, grote blokk’n an de trappers. Hèèl lange hè ‘k ter nog op e rèed’n en toen kwamm’n de jongere breurs an de buurte.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
