Ankômm’nde wekke is ’t wier Toer de Frààns. Al in de vieftiger joar’n raak’n wiej, as wichter, besmet met het toervirus. Zô gauw as de toer begun, wörd’n de zwart-witte kràànt’nverslaag’n an de muure van ôônze kleine sloapkamer, tweie biej tweie, e plakt. Noa drei wekke was ter gen muure meer te bekenn’n. Het was het één en al kràànt’npepier. ‘S mäns kekke wiej nog èèm’n noar de verslaag’n en dan vlèuge wiej op de fietse, as Charly Gaulle en Bahamontes, met ne nôôdgàànk de Hôôge Stèège in, um toch mar op tied op schoole te wèèn. ‘S middags, um een uur of vieve, volg’n ie het finishverslag van Jan Cottaar op de radio. Niks gen tillevizie, Fràànkriek was onmeunig veer vôt. Aw we wielrenn’n woll’n zeen, haw we àllèène de Ronde van Oaveriessel en de Toer de Holten. Één’n zoaterdag in ’t joar kwamm’n de keerls in de Ronde van Oaveriessel, ’n Hoolterbarg of davern. Met de vief minuut’n was het spektakel vuurbiej en later heur’n ie det Bas Maliepaard had e wunn’n. De Toer de Holt’n was een àànder verhaal. Det duur’n wal ne wekke en iedern dag kôj de jongs zeen finish’n in Hoolt’n of äns in de buurte. De mèèst’n rèèd’n op ne gewone fietse. Doar wadd’n der wat biej, die hadd’n, een eesgemaakt, gebeuig’n stuur op de fietse zet. Moanden van te vuur’n wörd’n der e oefent. Wiej hadd’n de Nederlààndse held’n, Wout Wagtmans en IJzeren Wim van Est en zô veul’n wiej ôôns ôk. Doarumme dèuw we met. Iedereene tuss’n de twaalf en achttien joar kon met doon. Wiej wadd’n van de jongst’n en zô gebuur’n het vaake dawwe à rap op grôôt’n achterstàànd rèèd’n. Wiej môss’n op de paddesteule kiek’n um te zeen hoe we wier in Hoolt’n kwamm’n.Wiej kenn’n zelfs de dubbele etappe. Ne tiedrit noar Battum. Doar krèèj’ ranja biej Us Wente. Trugge rèè we met het hèèle pilleton duur scharpe buchte, richting Lôô Battum. Het gung good, tutdet er nen ôôld’n boer nog èèm’n de weg wol oaverstekk’n. Het halve pilleton dök ter oaver hen. Met völle vertraging kôn het spul wier veerder rien. Algemeen klassement noar de kloot’n. Den ôôld’n boer hef ’t oaverlèèft, mà zat van under tut boam’n ôônder de schrôônsels. Toen ‘k joar’n later vriej’n in Lôô, heur’n ik het verhaal det die donderse Hoolter, opa ’n slôôt in hadd’n e rèène. De wereld is mangs hèèl klein. Het belangriekste was uutrien en det lukk’n. Biej Amicitia môche wiej de pries, een dèuske met sluutie en àànder plakgrei in ontvangst nemm’n. Het wielervirus is nôôit wier weg e goane. In de joar’n zèumtig begunn’n twei jonge keerls met ne tourvuurspelling. Noe 38 joar later besteet het nog altied. Netuurlijk bint er in die tied à lange wier ààndern diet det hebt oaver e nömm’n, mar àj’ met wilt doon kiek ie èèm’n op voisinvoisin.webklik.nl. Het blif môôi, ôk à komt de keerls mangs te vaake biej de apotheek. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
