Met ne ruum’n bôch drèèj’n zie de Kolweg op. Èèm’n een köpke koffie e drunk’n biej moo, gung het in ne flits duur miej hen. Mien andach was e trökk’n en de Sunterkloas in miej, kwam noar boam’n. Sunterkloas verget niks.
Half dreije môs ik biej Jehan van Geenhuuz’n wèè. Ja juus, den van, ik krèège ze an ’t lôôp’n, ikke vuurop. Binn’ het half uur wà ‘k op e tuugt. Jehan gung net as Sunterkloas hèèmoal op in ziene rolle. “Zôl Sunterkloas nog een borreltje lust’n vuurdet te de keulte in möt”. Netuurlijk, Sunterkloas een jägertje en Jehan ne kloar’n. Zô knötter’n ze der nog een paar en Sunterkloas was à môôi op temperatuur toen e op e haalt wörd’n vuur zien bezeuk biej de rôôd zwarte veteraan’.Met ’n auto wörd’n e of e zet biej Boer Biet vuur de duure en oaver de delle hen wörd’n Sunterkloas binn’n e haalt. De wichter bliej, zie zung’n al wat eur e leert was. Netuurlijk möch’n ze àmoal èèm’n biej Sunterkloas kômm’n um een cadeautje op te haal’n. Mà det eene dèèrntje had ne môôie tèèkening e maakt en doarumme môch zie biej de ôôlde baas op schôôt zitt’n. En juus det dèèrntje, inmiddels ne flinke jonge vrouwe, schöt doar op de fietse vlak vuur miej hen en dèu miej dèènk’n an den Sunterkloasmiddag, zô lange e lèène.
Sunterkloas kump oaverà. Zô gung e ôôit op bezeuk biej van die opschötteling’n van de jongensclub in’ Diekerhook. Die jongs hadd’n de oamd van eur lèèm’n. De peppernött’n diet ze ‘krèèg’n, mikk’n ze biej Sunterkloas boam’n in de pette. Den blood blèèf stokstief zitt’n. Hij kon neet ààns. Het iezerdroad van’ board stremm’n ‘m alderaakeligst um de oor’n hen. Hoe meer of e beweug, hoe zeerder of ’t dèu en hij was dôôdsbenäuwd det ‘m de mijter van’ kop zôl zakk’n. Toen Sunterkloas eindelijk wier een huuske veerder môch en ziene puntmusse èèm’n of kon zett’n, völl’n ‘m wà ne puntbuul vol peppernött’n noar de oor’n. Zukke dinge blieft oe biej.
Ôôit op bezeuk in de Oranjestroate, had de ôôlde baas ne makkelijken middag. Nôh ja, makkelijk, ’n ôôld’n Hendrik van’ Leermèister.had het hèugste woord. Hij vertell’n Sunterkloas hoedeuinig of e in’ oorlog de fietsbäänne vol strôô stopp’n umdet ter gen spul meer was um bäänne te plakk’n. De hèèle buurte en ôk Sunterkloas lèè in ne dutte van ’t lach’n.
Sunterkloas steet wier vuur de duure. Gezellig, met de hèèle femilie um de warme kachel. Ne lekkern bak warme zuukelaa met speculaas der biej. Kleine wichter diet met grôôte, onscheuldige ôôg’n kiekt wat den keerl, met den grôôt’m witt’n board en zien’ zwart’n Piet, wier kump breng’n. Ik bin der hèèmoa kloar vuur en het weer ôk. De moane schient ‘oamds duur de kaale bèume en’ èèrst’n schnèè dwarrelt noa beneed’n. Ie zölt met zuk weer het dak op mönn’n. Brrr, Sunterkloas möt wal een grôôt harte hemm’n. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
