Van männ’n was de klèine deerne an de beeldbuis. Zie was kàànt verbràànd en biej de minste bewèèging was het, “au”. Ja hette, wiej bint het neet alle daag’n gewèènd, al zôj’ dèènk’n det het tèèngswoorig meer en meer normaal is. Met een rôôd verbràànd gezichte kump ze vanuut Corsica in beeld. Èèm’n later zoch ze ôk nog kontakt met de ààndere femilie diet zit te bakk’n ôônder Trier. Het hèèle làànd is op vakààntie. Àmoa veer weg en duur de beeldtelefoon toch hèèl kort biej. Het brach miej trugge noar nen hèèle ààndere tied. Op schoolreisje, ne dag of vèère noar Nunspeet. Daagns van de vuurt’n wàj’ à biej opoe langs e wes um nog een dubbeltje extra te biets’n vuur nen ijsco of een rulleke dröp. “Stuurj’ miej nog een kaartje um te zeen woej’bint”,vreug ze dan. Och det dèuj’dan wà, mà vaake wàj’ der völle eerder wier as het kaartje. Met het schoolreisje noar Nunspeet. Sjonge jonge wat ne wèèreldreize. Ho, ho, op de fietse, met de bagage achterop in de fietstasse. Wie tröff’n het, ôônderweg ne plens rèèg’n op de butte en zô kwam ie as verzöpp’n katt’n op de plaatse van bestemming. Gelukkig wörd’n het weer ’n ààndern dag better. Lekker an het strand in het water en dan bakk’n in de zunne. Doar wadd’n ôônze witte vellekes neet tèèg’n bestàànd. Één van de jongs was an ’t èine van ’n dag zô verbràànd det ziene rugge één en al bloare was. Nen ààndere jonge zôl hoaste verzoep’n, umdet e uut de kano stapp’n en dach det het mà ne halm’n meter deepe was. Det blek net ne meter meer te wèèr. Gelukkig was ter ne boot in de buurte. Gedacht’n diet duur oen hen goat, as ter ne kano is umme sloane met fatale gevolg’n. Ie möt er mà neet te völle biej stille stoan en geniet’n van de vakààntie. Noa det schoolreisje was het gebuurt. Wiej krèèg’n vakààntie, mà gung’n neet op vakààntie. Ja hôôguut ne dag of wat legèèr’n op de Borkeld. De uutjes bestund’n uut het met vèur’n , boam’n op ne waag’n met hèui, of met rie, achterop de melkwaag’n. Ja, nog met peerd en waag’n. Teèg’nswoorig is het àmoal völle ààns. Ie könt met Jan en alleman via het beeldbell’n kontakt zeuk’n, àj’ heimwee hebt. Ie möt er wa rekkening met hôôld’n det neet iedereene zun apparaatje hef. Dus dèènkt er umme. Àmoal ne hèèle fijne vakààntie, kômt veilig wier en verget neet um ôk nog een kaartje te stuur’n.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
