Van de wekke krèèg’k nen foto ôônder ôôg’n van de ôôle bezinepôômpe van Schnies. Hoe langer ô’k ter noar kekke, hoe meer gedacht’n of ter noar boam’n kwamm’n. Zô lang elèène, ik zatte biej opa in de vark’nwaag’n, èèm’n bezine tänk’n biej Schnies. Het duur’n in miene belèèving arg lange vuur det er etänkt wörd’n. Het ôôle huus met den môôi’n bôôm. Ie hadd’n alle tied um het in oe op te zoeg’n. Hoas was ter neet. Toch zôl det môôie plaatje rap vuurgood weg wèè. Ôk het winkeltje der neuist, van Schnies Jehan, zit vaste in mien gehèug’n. Ne vrèindelijken keerl met ne klôômpvoot hölp ter. Vaake bin ‘k ter ewes met mien moo, vuur zwarte underbokses, borströkke of een kaarte ellestiek. De kleine dagelijkse dinge wörd’n ehaalt biej Schnies Jehan. Al die winkeltjes hadd’n een bestoan. Dan zeej’, in één kèèr in de kràànte, een foto van den Dikk’n Steen. Zie hebt ‘m touw etakelt. Zwoar beschadigd, “De Nachtwacht van Hoolt’n”, zie begriept er niks van doar in Riess’n. Zie möt zich deepe schaam’n, àj’ zôiets loat gebuur’n. Mà ja, doar bint ôk dinge, diet ààndern dan wier neet snapt. Nemt noe den kaal’n gèèvel doar an de Karkhofsweg. Wat is doar noe môôi an. Vôt er met. Maakt er ne hôôg’n hèuvel en zet doar den Dikk’n Steen op, zôdeuinig dàj’m van alle kàànt’n van de veert’n zeet ligg’n, as welkom in Hoolt’n en ‘n Hoolterbarg. Het hooft àmoa gen kapitaal’n te kost’n. Det betje ôôle geschiedenis, wèèst er zuunig op. Met die gedach’n leup ik um ’t huus hen te kuiern, genietend van het machtig môôie, mar oh zô dreuge noajoar. Èèm’n der vuur hà’k ne foto ezeene, emaakt in de joar’n zèumtig. Opa Hendrik van Jôôs, van Erve Joost, steet er nog op. Op de achtergrôônd, Bôlink zien’n Beelt en hèèl in de veert’n Luuk’nsveeld. Van het Landeweerd, haw we nog nôôit eheurt. Ie kekk’n nog veer weg op ’n Zoerbarg an. In nog gen vieftig joar tied is völle kleinschalighèid, diet Hoolt’n zô mooi maak’n, vol ebouwd met huuz’nblukke. Het is de nieje tied, mà loaw we met mekaa toch zuunig weer op die leste ôôle stukskes, zô as de Telgen, de Noord’nbarger Èènk en de Bèusebarg. De nieje tied, diet ôôns ôk een machtig môôi Kultuurhuus en ne Smidsbeelt hebt ebrach. Doar möw we met vedan. Vosman, ne foto, ôôit schilderachtig ôônder de zwoare bèume, het lig ter verwaarlôôst biej. Wat zal de nieje tied ôôns breng’n?
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
