Ie sjouwt van het ééne noar het ààndere feest. Mangs zô völle,dàj het neet meer an könt sloff’n. Lèu diet viem’nzestig of nog eulder wordt. Vèèrtigjoarige brulft’n en ôk köj’ alle wekke wal één of ààndere katt’nkarmse opzeuk’n. Ankommenden zundag, feest in Lôô-Battum, met van tiene tut elme ’s mäns, de Hoolter Korhaan’n en ne grôôte vlôôi’nmark. Ie et en drinkt oe uut ’n noad. Het geeld vlug oe uut portemonnéé en de kilo’s vleegt er op. Doar is toch niks mis met! Nee, nog starker, wiej möt van Rutte het geeld loat’n roll’n. Doarumme is ’t extra zoer, àj heurt det het niks hef e hölp’n en daw we vuur de kommende joar’n wier meer möt bezuunigen. Zô gangswieze biw we der an e wèènd. Wiej loat het hèinig langs ôôns ofglie’n. De grôôte narighèid begint, àj’ ’s oamds op de tillevisie de ellende binn’n zeet stroom’n. Acht miljoen mèèns’n, àllèène à in Syrië, diet op drift bint. Zie bint mekaar doar an ’t ofslach’n umdet ze dèènkt det ze het ware gelèuve hebt en det iedereene doar dan ôk mà noar möt lèèm’n. Toch loaw we det ôk langs ôôns hen glie’n. Wiej hebt zelf krisus en doar möw we èèrst wier duur hen kômm’n. Wat is dan de naarighèid, diet miej bèèzig heult. Nôh det zà ‘k oe vertell’n. Iedere kèèr wô’k verdreetig van al die berich’n, diej’ heurt op al die feesjes, van lèu diet zeek bint, lèu diet er alles vuur oaver zôll’n hemm’n, um nog noar zun feesje te goan. Het lik of de hèèle wereld zeek is. Het lik ôk of de weereld disse lèu vergett’n is. Biej al die ellende , veuilt er wat vuur te zegg’n. Ie könt oe ’n armood van de hèèle wereld neet antrekk’n. Nee, mar ie könt zô of en touw wà loat’n mark’n, daj’ metlèèft. Wiej wèèt àmoa met mekaa mar al te good wat het weert is um gezôônd te weer. Vandoar, ôk à feeste wiej vedan, wiej lèèft met, met àmoa, diet narighèid hebt. Wiej hopt det er wier mèuere tied’n komt. Het is nog nôôit zô duuster e wes of het wördt ôk wà wier leg. Het is nen ôôle wieshèid en ie könt er alle kàànt’n met op. Wiej zölt het er met mönn’n doon en in Syrië ôk. Möj’ oe vuurstell’n, alle daag’n 8000 mèèns’n op de löppe, duur oorlogsgeweeld. Hèèle femilies, diet van ’n één’n op ’n ààndern dag hun geboortedarp achterloat umdet het an gruzzelemèènt’n is e schött’n. Hèèle femilies diet biej mekaa huust in een völs te kleine tèènte. Armood troef, keulte, hette en narigheid. Alle oamde stroomt het de huuskamer binn’n. Ôônze eeg’n zörg’n bint niks, vergelekk’n met de zörg’n doar, mà nen ààndere wieshèid zeg, een ieder veult het ziene. Toch hop ik, daj’ met miej zegt, daw we de ôôg’n neet meugt sluut’n, vuur de lèu diet naarighèid hebt en zô is ’t, wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
