HOLTEN – Zaterdag 23-11-2013 was het zover. De Kampioenswedstrijd tegen Klein Dochteren MC1, de koploper van dat moment stond op het programma. Klein Dochteren had vandaag aan een gelijk spel voldoende om het kampioenschap binnen te halen dus er werd heel wat van de Blauw Wit meiden verwacht! Gemotiveerd tot in elke vezel van hun lijf kwamen de meiden al ruim op tijd op t Vletgoor aan. Ze waren zelfs zo gemotiveerd dat ze op een verjaardagsfeest de vrijdagavond ervoor en waar het hele team aanwezig was, met z’n allen om 22.30 uur naar huis gingen. FIT moesten ze zijn, dat was het motto.
Massaal was het publiek naar het hoofdveld gekomen om deze titanenstrijd bij te wonen. Veel ouders, opa’s & oma’s, vrienden en vriendinnen hadden gehoor gegeven aan de diverse oproepen ons te komen steunen. Ook andere Blauw Wit teams die vrij waren of al gespeeld hadden stonden langs de lijn. De dames van MA1 waren zelfs nog speciaal het dorp in gegaan om toeters en aanverwante artikelen te halen. FANTASTISCH!!
Tijdens de officiële bespreking was iedereen stil en luisterde aandachtig (en geloof me, dit is voor MC1 echt UNIEK!) Scouts hadden ontdekt dat Klein Dochteren 4-4-2 speelde, een andere speelwijze dan onze andere tegenstanders tot dusver. Hier was dus enige aanpassing voor nodig, maar WIJ gingen hier het spel bepalen. Het is tenslotte ONS sportpark dus die titel zou “gewoon” hier blijven.!!!
Vanaf het 1e fluitsignaal knalden onze meiden er vol in. Nog nooit hadden wij ze zo fanatiek gezien. Ieder duel werd op 110% inzet uitgevochten en fysiek contact werd niet geschuwd. Klein Dochteren was duidelijk van slag, dit hadden ze niet verwacht. De druk op het doel van Klein Dochteren was groot en de organisatie bij Blauw Wit stond goed. Dit gaf vertrouwen, dat was duidelijk te zien!!
De samenwerking tussen Sophie, Naomi, Rosa en Jamy in de voorhoede was geweldig om te zien en dit resulteerde nog in de 1e helft in een doelpunt gemaakt door Rosa. Man, wat een opluchting!!
Het conditioneel sterke middenveld met Britt/Jessica, Tirza en Nienke zorgde ervoor dat Klein Dochteren niet in hun spel kon komen waardoor wij in de rust op voorsprong stonden.
De rust had Klein Dochteren kennelijk goed gedaan want ze kwamen rap en vol inzet uit de startblokken. Blauw Wit liet zich een beetje terug dringen. Klein Dochteren creëerde diverse mogelijkheden en helaas kon niet voorkomen worden dat Klein Dochteren toch uit kon breken en een doelpunt scoorde.
Dit was een kleine domper want met deze stand zou het kampioenschap ons alsnog ontgaan. NIKS ERVAN. Volle bak erop want we waren er nu zooo dichtbij. Weer werd druk opgevoerd en werden de individuele acties nog scherper. Gestreden werd er, als tijgers!!! Vanaf de kant schreeuwden de supporters de meiden vooruit en vanaf de bank schreeuwde Nické, die zelf doodziek was maar toch gekomen was om aan te moedigen, haar ploeggenoten vooruit.
Renee was met denkbeeldige duckt-tape door de leiders “vast geplakt” aan de beste speelster van de tegenstander die dan ook compleet uit de wedstrijd werd gespeeld en geen centimeter ruimte kreeg. Een kwartier voor het eind scoorde Jamy echter de bevrijdende treffer. Vanuit een heel onoverzichtelijke situatie in het 5 meter gebied voor de goal van Klein Dochteren wist Jamy met de nagel van haar grote teen de bal toch nog te raken, waardoor de bal vervolgens tergend langzaam de doellijn over rolde.
Een uitstekend spelende verdediging met Esmee/Roos, Marlien en Nynke en een fantastisch keepende Elise die de haar beste wedstrijd van het seizoen keepte, hielden de deur dicht. Toen het bevrijdende fluitsignaal klonk was het feest compleet. Het enige wat nu nog restte waren de felicitaties, de patat, de platte wagen en het feest en ook dit lukte allemaal!
Iedereen die ons gesteund heeft, ontzettend bedankt. Mede hierdoor werd het gelukt. Een speciaal woord van dank naar Anthon van Wijngaarden en de spelers en staf van Blauw-Wit 3, die toestemden in een veld ruil waardoor wij het kampioenschap op het hoofdveld van Blauw-Wit konden spelen.
