Vol verwachting kiek ie der noar uut. De wintermoand’n. Vuur ‘n één’n is det hèèl wat ààns as vuur ’n ààndern. De carnavalist’n möt nog wacht’n tut ’n zestiend’n. Dan barst in ’n Diekerhook het carnavalsgeweeld lös met, vuur de leste kèèr, Prins Hens van Kalverderk. Wie wördt zien’n opvolger. De brèèfkes met naam’n zwarft à wekken duur Hoolt’n. Wie rödt er met vuur het goeie doel, de kinder uut Tsjernobyl? De allerjungst’n zit völle meer in spanning um den ààndern steekdreager, Sunterkloas. Oaver veertien daage zal e oaver ‘n Smidsbeeld hen paradèèr’n. Den grôôt’n lang’n statigen keerl met ziene zwarte Piet’n. Het blif een môôi kinderfeest en loaw we det met zien all’n zô hôôld’n. Lekker geniet’n in de warme kamer met zuukelaa en peppernött’n. “Hoor wie klopt daar kinderen” Spannend heur en dan, Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht. Een half uur later, spöllende kinder in ne kamer vol pakpepier. Het kan neet op in de wintertied. Vanof ’n èèrst’n december bereide wiej ôôns vuur op de Karsdaag’n. Zô of en touw heurj’ ne midwinterhoorn , klagend oaver het kôôle làànd. De advent is begunn’n. Doar wördt ewààndelt met arwt’nsoep en rôôkworst in ’t verscheet. Boam’n de dààmpige wèid’ns zeej’ de witte wieve, zôl ôôld Mieneke der ôk tuss’n vleeg’n, of bint het à de engeltjes, diet duur de lôch zweeft? Op ’n Smidsbeelt löp de Karsman tuss’n de olieboll’n. Zien moat lig à hôôge en brèèd wier in Spanje. Karsdaag’n, ie kiekt er zô lange noar uut en vuur dàj der arg in hebt, zeej’ de keerskes bràànd’n, biej ôônze Canadeese jongs, diet à bienoa 75 joar gen karsdaag’n meer hebt. Hoe veerder ôj’ in december komt, hoe meer lechjes of ter buut’n brààndt. Karsoamd, um het huus hen is alles glad emaakt, loat Derk met de Beer mà kômm’n. Op noar de pannekooke en de sfeervolle karkdienst’n. “Ere zij God.” Vuur alle mèèns’n, daag’n van bezinning, weg van de narighèid en het grovve geweeld, in de wereld. In Betlehem lig het Keerltje in de Kribbe, Vrede op Aarde, oaverà astebleef. Het allerbeste vuur ôôns en het milieu. Mirrewinter, Karsfeest, met femilie um den karsbôôm, het vlug vuurbiej en dan kump de wekke van het wegscheet’n van het ôôle joar. Vèurwark, de beste wèèns’n, pleernde carbidbuss’n en een borreltje op het nieje joar. Vol verwachting loaw we het oaver ôôns hen kômm’n.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
