De laatste thuiswedstrijd van 2019 was een lastige klus: enerzijds omdat er na het verlies in Daarlerveen een volgende nederlaag moest worden voorkomen en anderzijds de vervaarlijke tegenstander: MVV ’69 uit Marle. De oranjehemden hadden eind november twee keer achtereen gewonnen: uit bij avc Heracles met 0-1 en thuis van BZSV De Blauwwitters met 4-0. De beste eerste seizoenshelft in 51 jaar: 13 punten uit 10 wedstrijden betekende een fraaie achtste plaats.
Blauw Wit begon op deze koude maar droge decembermiddag met een optisch veldoverwicht tegen een afwachtend Marle. Vlot lopende aanvallen van de thuisclub waren zeldzaam, toen plots de eerste treffer viel: keeper Martin Flores kreeg de bal net buiten de 16-meter niet onder controle, de snelle spits Stefan Eektimmerman profiteerde door vanuit een moeilijke hoek toch raak te schieten: 0-1.
Die tegenvaller kwam hard aan, zeker toen MVV de verdedigende stellingen hoger en hoger opwierp. Het tempo moest hoger, ‘een bal terugspelen op de eigen keeper moest voorkomen worden’, aldus trainer Helwich Machielsen.
Na een half uur werd dit beloond toen na een afgeslagen hoekschop de bal weer in de 16 kwam waar aanvoerder Remon Muller onderuit werd gehaald: strafschop. Spits Jarno Dijkstra schoot onberispelijk in de rechterhoek: 1-1.
Daar putte de thuisclub moed uit en vooral rechtsback Stefan Dijkink zorgde met snelle rushes voor gevaar. In de 35e minuut passte Geert Veneklaas Slots prachtig over de defensie naar de snelle Ilja Spijker die eveneens magistraal afrondde: 2-1. Dat was ook de ruststand.
Na de pauze bleef Justin Verhoeven achter in de kleedkamer, Michel Stam maakte z’n rentree na zeer lange afwezigheid door blessureleed en kwam als voorstopper de verdediging versterken. Na zes minuten leek de beslissing een feit toen na een afgeslagen hoekschop de bal weer door Edwin Bolink strak in het doelgebied werd geplaatst maar door een Marle-verdediger verkeer werd geraakt waarna de bal pardoes achter goalie Remco Haselhorst verdween: 3-1.
Edwin speelde overigens een goede wedstrijd, dook overal op en bleef als aanjager onverstoorbaar zijn acties maken.
Met nog ruim een half uur te gaan kantelde de wedstrijd langzaam maar zeker: MVV liet zich niet zo gemakkelijk aftroeven en ging massaal over tot de welbekende en beduchte strijdvaardigheid; steeds vaker kwamen ze de middenlijn over om hun passie en fysieke inzet beloond te krijgen. In de 64e minuut kreeg Marle loon naar werken in een bizar moment: rechterspits Jarno Dijkstra raakte geblesseerd maar de wissel liet even op zich wachten; en terwijl laatste man Remon ruziede met maar liefst twee spelers krulde de nummer 10, Arjan Egberts de bal keurig over Martin in de verre bovenhoek: 3-2.
In een bloedstollende en enerverende slotfase moest de thuisclub werkelijk zien te overleven, met twee verse wissels: Kjell van Zon verving de eerder genoemde Jarno Dijkstra en even later moest Jaron Kampman licht gekwetst eraf en kwam Danny Meijerink als linksbuiten in het veld.
De warrig fluitende Zwollenaar Martin Oldenbeuving liet (te…) veel toe maar gelukkig liep het niet uit de hand. De gele kaart (wegens vasthouden) in de 89e minuut voor Danny was eigenlijk onnodig waar hij eerdere zware overtredingen negeerde en onordelijk leidde. Met pijn (weinig blauwhemden zullen ongeschonden uit de strijd zijn gekomen) en moeite (de nummer acht maakte het de periodekampioen knap lastig) werd de zege over de streep getrokken.
Volgende week wacht De Zweef, de kraker van de laatste speelronde voor de winterstop.
Opstelling:
K: Martin Flores
V: Stefan Dijkink, Remon Muller, Justin Verhoeven (46 Michel Stam), Remco Stam
M: Edwin Bolink, Jurgen van Dijk, Geert Veneklaas Slots
A: Jarno Dijkstra (67 Kjell van Zon), Jaron Kampman (78 Danny Meijerink), Ilja Spijker
