Net as altied kump e met verdreet in t harte wier biej huus. Zien Aaltje steet ‘m op te wach’n en zut an zien’n gàànk det het wier niks is. De daag’n verstriekt.
Mirrewinter, HaarHendrieks zit met doffe ôôg’n te kiek’n noar wat? Hij wèèt het zelf neet meer. Zal e vandaage nog noar de postkoetse lôôp’n? Het is gen weer. De jachschnèè slöt met de wind tèèg’n klepperende vèinsters. Toch vindt e wier de mood um te goan kiek’n of zien zönne vanof Dèimter is met e kömm’n. Wier is het niks. Een paar vroole, diet noar de markt bint e wes stapt uut en zeukt rap eur weg noar een betje warmte. Nog eulder en verdreetiger zoch e zien’n weg trugge noar Gooldenbeelt. HaarHendrieks kik wier noar den grôôten beuk’n. Zal e toch mà? Net at e ’n èèrst’n trad wil doon, vlug det roodborsje ’m wier um de kop hen. Het blif biej ‘m tut det e biej huus is. Zô zut Aaltje ‘m kômm’n, krom gebeuig’n duur verdreet, de kôôle wind en de jachschnèè. Zie wèèt genog en vèègt eur gezichte of met de punte van ’n scholk. De stemming in huus wördt er neet better op. Dit kan zô neet vedan goan.
Gelukkig slöt het weer umme. In het zuud’n steet wier die heldere sterre an de lôch. HaarHendrieks zut het neet, ziene gezôôndheid nèimp zeenderôôg’n of. De karsdaag’n stoat vuur de duure. Het enige lechpuntje , woet ziene vrouwe Aaltje heur hoppe op heffe vestigt, is die heldere sterre an de lôch. Zie buurt eur man op met met; “Ie zölt zeen det ôônze Jan der met de Karsdaag’n wier is.” Zie pröt tèèg’n better wèèt’n in. Männ’n is het à Karsoamd.
Tèèg’n melkenstied zut HaarHendrieks det de kouw op kalvern steet. Het is wà vrog, mà niej lèèm’n op Goldenbeeld is altied welkom. Hij stuurt de vrouwe op klôômp’n duur de keulte, de schnèè in. De neuiste buur’n wordt op e trommelt um te help’n met de kalverieje. Het zal wà neet nèurig weer, mar ie könt nôôit wèèt’n. De ôôle kouw kalvert al vuur de tiende kèèr an al die kèèr’n is het een kieske ewörd’n. Zôll’n ze det geluk disse kèèr ôk wier hemm’n? Een uur later wördt er met de buur’n ne borrel e drunk’n op Aaltje elme. Eindelijk toch wier een betje geluk op Gooldenbeeld. Dit möt toch wà ne vuurboode weer van een nog grötter geluk. Aaltje kik glimlachend noar de heldere sterre an de lôch.
’N Ààndern dag wördt er gladdighèid um ’t huus hen e maakt. Vanoamd, Karsoamd, Derk met ‘n Beer zal ziene ronde wier doon oaver de stief bevreuir’n làànderiej’n. Alles is noar binn’n e haalt en de beire eek’nbèume bint vuuzeene van ne witt’n bäänne, zôdet Derk mà rap duur zal goan. ’N hèèl’n godsgàànselijken dag hef het e schniejt, mà noe met het vall’n van ‘n oamd, wördt het helder an de lôch.
(Wordt vervolgd.)
