Zô of en touw heur’n ie à wà, det het neet zô good meer gung. Het kon èigelijk neet meer. Toch blèèf het duur goan. Het was nog zô gezellig en zie dèur het wark nog zô geerne. Hoolt’n hat de Hoolter kràànte, mar in Diekerhook hadd’n ze Rikie. Het leste niejs wörd’n biej eur in de winkel uut e wisselt. At de bosschôpp’n e doane wadd, blèèm’n de lèu nog een tiedje noaproat’n in det bezundere winkeltje op ’n hook van de Diekerhookseweg. Ofgelôôp’n janurari is het dichte goane. Dan pas mis ie ‘t. Zie vun het mà niks. Zie môs het grôôte plezèèr in eur lèèm’n achter zich loat’n. Noe, nog mà net een paar moand veerder, hef ze vuurgood ofschèid e nömm’n. Rikie van de Bakker, altied had ze eur woordje kloar en altied was ze good vuur een plèitske in de Diekerhookse revue. Het is vuurgood stille in de winkel, mà wiej zölt eur neet vergett’n.
Zô à ’k à zèère, Hoolt’n had de Hoolter kràànte, mà de tied van B & W (Beijers en Wiggers) lig à wier nen eeuwighèid achter ôôns. Toch gung’n mien gedach’n trugge noar die bèire keerls, toen ‘k heur’n det ôk Jantje Wiggers neet meer ôônder ôôns is. Zô mar in èèn kèèr e störm’n. Een làànk lèem’n achter eur. Met de rèègelmoate van de klokke zag ie eur nog rôônd stapp’n in het darpslèèm’n van Hoolt’n. Vuur een joar of wat trugge ha ‘k het vuurrech um een tiedje biej eur op de kökk’n te zitt’n. Het oasem’n der nog altied noar de Hoolterkràànte. Joar’nlàànk de vrouwe achter de scherm’n en oaver de schoolder metkiekend, met het niejs van Hoolt’n. Zie klaag’n neet, mà met eur gezegde, àj’ gen mamma bint woj’ ôk gen oma, veul’n ie een grôôt gemis in eur lèèm’n. Noe is het hèèmoa stille biej eur an de Kolweg.
Zô dunt de generatie boam’n ôôns zô gangswieze uut. Mà gen nôôd, doar komt wier nieje ôôld’n, heur’n ik neuis miej zegg’n. Ik veul’n miej an e sprökk’n, want de man in kwestie, lek miej toch wal een joar of vieftiene jonger as miej. Ik bin der veerder neet op in e goane. Det kon ôk neet want vuur miej spöll’n de grôôte finale van het prins’nbal van de Fienpreuvers zich of. De jongelèu genött’n van wat er wörd’n e brach. Zô of en touw was het op het räänneke, mà det heurt er biej. Oaver ne goeie wekke barst het carnavalsgeweeld wier lös in Kèunedarp. Ie hôôlt er wal of neet van. Sinds de zestiger joar’n is het neet meer weg te dèènk’n uut Hoolt’n. In die tied zèèr’n B & W det ze in Hoolt’n gen carnaval kônn’n vier’n. De jongelèu kwamm’n der allèène mà van an ’n dràànk. Och, die mèèste jongelèu bint ôk àmoa nog wal aarig trechte kömm’n. Het is stille, noe nog, hôôlt de môôie dinge vaste. Het lèèm’n geet vedan. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
