Te vaak hoor je, kan die man geen Nederlands? Nou, eerlijk gezegd, lukt dat maar zelden of nooit. Hopend op clementie en begrip, deze week, speciaal voor deze mensen, dit schrijven in hopelijk begrijpelijk Nederlands. Onbegrijpelijk, al heb ik er begrip voor, begriept miej good, maar dit is uw kans.
Nu de zware landbouwmachines, de maïs hebben gekortwiekt, zul je begrijpen dat de herfst, heel begrijpelijk, heeft toegeslagen. Het begrip herfst heeft een behoorlijke deuk opgelopen. Het lijkt nog volop zomer. Vol onbegrip luister ik naar het lawaai van de bladblazers. Bladblazen, onbegrijpelijk werk. Heb je net je hele plein schoon geblazen, komt er een begrijpelijke herfstwind en kun je vol onbegrip opnieuw beginnen. Het is net als met het spreekwoord; Oe verzett’n tèèg’n de kark’nroad, of tèèg’n de wind in piss’n, det kriej’ altied an de bokse. Nee, dat is geen Nederlands, maar het is wel een bekend Holtens spreekwoord en dat valt moeilijk te vertalen. Het vallende blad stemt mij mistroostig. Kennelijk hebben anderen er ook moeite mee. Vol onbegrip zag ik afgelopen week treinen stilstaan op onbegrijpelijke plekken. Vol onbegrip verliep deze week. De brillenboer wilde geen korting geven op mijn nieuwe bril, maar wel op die van mijn vrouw. Maar ja, zij had er toevallig niet één nodig. Vol onbegrip las ik de kleine lettertjes. Het stond er echt. Voor mij onbegrijpelijk en ook de brillenboer begreep mij niet! Het ging maar door. De visboer gaf geen statiegeld op lege haringemmers. Jammer toch, moet ik weer een andere smoes bedenken, um èèm’n van de kökk’n of te kômm’n. Even naar de kapper. Goaj’ noe à wier, volgens miej biej vuurige wekke nog e wes. Kwalijke zaak, dat onbegrip, gevoelsmatig was het al veel langer geleden. Mijn bezoek aan de kapper leverde korter haar op en verder alleen maar onbegrip. “Wie hef oe e knipt”. Sorry, mijn vrouw spreekt geen Nederlands, maar zij is er voor mij geen haar minder umme. Het zette mij wel aan het denken. Vol onbegrip staarde ik in de spiegel maar zag niets anders als anders en dat kon ook niet anders. Wie had mij nou toch geknipt? Het was geen gezicht, maar dat is het nooit, wanneer ik voor de spiegel sta te koketteren. Had ik nou gevraagd om tien procent korting of tien procent korter? Zou het dan toch zo zijn, dat alles minder wordt, behalve het vergeten? Het bleef de hele week maar door gaan. Eindelijk vond ik het op mijn computerscherm. Honderd procent korting, alles is gratis. Hier had ik begrip voor. Natuurlijk heb ik direct besteld. Honderd postkaarten, helemaal gratis. Onbegrijpelijk en dat bleek ook wel, nadat het gehele programma was doorlopen zag ik vol onbegrip, dat ze E 25,00.kostten. Köj’ dan in diss’n tied gen mèinse meer vertrouw’n. Begriept miej good. Volgende wekke doo we gewoon wier vedan in begriepelijk plat en as ’t oe neet an steet dan möj’ neet biej miej weer. Ik kan neet ààns, begrepp’n!
De Vèèrkàànte Viefkop.
