Half nèènge uut de veer’n, doar is niks wat miej drif. Det was vuur honderdvieftig joar wal ààns. Gen waterleiding, gen gas, gen auto’s, gen elektrisch, gen centrale verwarming en goat zô mà duur. Vuur miej hè ‘k het book “Ôôld Achterhooks boer’nlèèm’n”, wat zich ofspölt ôônder Loar’n. De gedach’n goat trugge noar miene jungste joar’n. Doar môs emölk’n word’n en e vôôrt. Wiej greuid’n op in een klein boer’nhuuske, neuist opoe en opa. Zô krèège wiej dubbelop met wat er àmoa gebuur’n. Opoe dök a vrog ôônder de kouw. Dreie môs ze der melk’n. Vuur acht uur kloar weer, want dan kwam Nös Jehan met peerd en melkwaag’n. Ie zagg’n eur slepp’n met die zwoare emmers melk. Zie gung der letterlijk en figuurlijk ôônder gebukt. De keerls wadd’n dan à lange weg um de kos te verdeen’n op de markt. Neuis de drei beesjes, mös ze ôk nog zörg’n vuur twei schötte met zes vark’ns en een kleine honderd kipp’n. At ze neet rap genog was, kekk’n de varkens al oaver het schot en leut’n heur’n det ze honger hadd’n. Wiej wörd’n ôk in e zet. Biej ôôns thuus was det water putt’n, want waterleiding was ter neet in de joar’n vieftig. Mèèstal haw wal een beesje of wat op stal en die môss’n àmoa zoep’n hemm’n en natuurlijk hèui. Nee, niks in baal’n, gewoon lös hèui. Vaa stuurd’n oe de lädder op en dan mog ie fôssens lös hèui van ’t zoolder ofgôôi’n, een benäuwd wark, want het stèuf alle kàànt’n uut. Opoe vôôrd’n de varkens van die slobberderieje, water met ne scheppe of wat mel der biej. Good duur rèur en kloar was de moaltied. De beeste krèèg’n ôk nog zo’n vèèkeukske. Wiej mogg’n det gèèm’n. Ie môss’n good oppass’n det oen kleine ärmke neet met gung in den grôôten beestebek. Opoe had gen waterputte, mar èènkel ne pôômpe. At de schuur’n vol stun met hààndelsvèè, stun ie tieden te zwengeln an die köppern pôômpe. In de tied van de knoll’n môg ie met hen knoll’n trekk’n. Een wark woej’ akelige kôôle hàànne van krèèg’n. Èèm’n oplaad’n op de kruuwaag’n, de dikk’n vuurin en de kleintjes der achter en dan achter van ’n Kààmp, op huus an. Det melk’n en vôôr’n was een dagelijks gebuur’n en neet ech lich wark. Opoe hef det eur hèèle lèèm’n duur edoane. Op ’t lest’n gung ze der ech ôônder gebukt. Hoe ààns is het noe. Alles geet automatisch. De verààndering’n goat zô rap. Wiej hadd’n gen waterleiding, de landbouwmechanisatie môs nog beginn’n. Stikstof gôôid’n ze op het làànd en noe? Hoe zôl het oaver 75 joar wèèr. Bint er dan nog boer’n
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
