Ik maak me zorgen. Zorgen over hoe we fiducie houden in ons geldstelsel. Want dat is een kaartenhuis dat op ons vertrouwen is gebouwd. En is vertrouwen niet gebouwd op zekerheden? Een bankafschrift, al of niet digitaal, vertelt hoe je er voor staat. Of de maand een weekje minder moet bijvoorbeeld. En die zekerheden? Die baseren we op vertrouwen in onze overheid. En op het nieuws in de media, waarin vaak de leugen regeert. Alles gaat zijn gangetje toch nog?
Het woord crisis valt minstens zo vaak als regen in Schotland, dagelijks dus. Ook deze week is het weer crisis as usual. Na de hypothekencrisis, bankencrisis, tzatziki-crisis, pizza-crisis en paella-crisis is het nu de ‘mandolinen zingen zacht in Nicosia’-crisis. Maar deze crisis heeft iets wat wel naam mag hebben. Onze Europese hoeders helpen een aloud zekerheidje van spaarders om zeep: het depositogarantiestelsel. Depowatte? Het depositogarantiestelsel! Dat garandeert dat je als spaarder, tot een bepaald bedrag, je geld terugkrijgt bij faillissement van een bank. Bij het op de been houden van belastingparadijs Cyprus moeten nu ook spaarders gaan inleveren. Dag, voorlaatste zekerheidje. Nou schijnt het dat het op die rekeningen zwart ziet van Russisch zwart geld. Dat ze daarmee nu legaal filantroop zijn geworden, hebben die Russen nooit durven dromen. Nou zijn we inmiddels wel gewend dat spaargeld minder waard wordt. De rente is een lilliputter die moet opboksen tegen reuzen als inflatie en belastingheffing. En op Cyprus pakken ze er nu ook nog wat van af om problemen van een ander mee op te lossen. Lekker! Misschien toch maar eens gaan beleggen in aandelen? Ook onzeker, maar wel met een goede kans op koopkrachtbehoud en wellicht ook nog wat vermogensgroei. Tenzij er genationaliseerd wordt natuurlijk…
Is er paniek? Mwoh, de beurzen openen wat lager en elke houder van een Cypriotische rekening probeert zijn geld op te nemen. Logisch, want zwart of niet, op een korting van je geld zit je ook als niet-Rus niet te wachten. En het welzijn van Cyprus laat je Siberisch koud als jij het kind van de rekening bent. Op zoek naar een ander aards paradijs, als dat nog kan. Maar de schrik is al met al minder groot dan een paar jaar geleden. Het is ook prettig om te horen dat de Europese leiders geen onzin uitkramen, zoals dat deze acties de belastingbetaler geen geld gaan kosten. Dat komt hun geloofwaardigheid wel ten goede. Want als we één ding inmiddels zeker weten, dan is wel dat dit soort maatregelen ten koste gaan van onze portemonnee.
Maar waarom dan toch zorgen? Omdat we niet meer schrikken van slecht nieuws! Willen we zo graag grond onder de voeten dat we het liefst blijven staan op de bodem van de put waar we onszelf ingeluld hebben? Waar is, met de lente in aantocht, het vertrouwen dat er weer honing in de bloem zit? Ondanks of dankzij Dijsselbloem? Als we het vertrouwen op betere tijden laten varen, stort dan naast dat kaartenhuis wat ons geldstelsel is, niet ook ons leven in?
Baan op de wip? Nog nooit gewipt? Beschoten? Tekortgeschoten? Pensioen gekort? Onverteerbaar onrecht? Spijsverteringsproblemen? Interen op je vermogen? Op zwart zaad? Op zwart geld? Op een Cypriotische rekening? Vooral rustig blijven ademhalen! Pak een pint of twee en zing over het laatste zekerheidje dat ons allen rest…..
‘Geef mij de liefde en de gein, pak jij de poen en het chagrijn, want arm of rijk, dat is gelijk, we houen het toch niet droog, want we gaan allemaal weer met de neus omhoog’.
Herman Deijk
