Een machtig peerd. Neet zô mar ééne, mà ne môôi’n lechbroen’n bels. Joar’nlàànk zag ie ‘m in het stroatbeeld van Hoolt’n. Vaake zô rôônd melk’nstied. In de zommer scheuif e Hoolt’n wal is in met een ôôlderwets vôôr hèui. De vèurman zag ie hoaste neet, den zat hèèmoa weg e drukt, ôônder ’n wèèsbôôm, tussen het hèui en de kôônte van ’t peerd. Det beeld van al die waag’ns met lös hèui, diet stille het darp in gung’n, lig veer achter ôôns. Ne grôôt’n potigen keerl rèè in de zestiger joar’n ziene baantjes oaver de Noordpool. Niks gen iespäkke, mà dôôdgewoon in ne trui, met de bokse in de rôôd zwarte voetbalkous’n, trök e ziene rondjes oaver ’n Noordpool. In diezelfde tied zag ie ‘m op de Hoolter voetbalveeld’n in het sportdal. Hij was altied ôônder de jongs, ôk à was e gek met de dèèrntjes. ‘N juust’n hef e nôôit könn’n vind’n. Eerlijke zeg had e ’n juust’n al in huus. Zien zuster zörg’n völs te good vuur ‘m. De tied daj ‘m zagg’n schaats’n oaver de Noordpool is vuurbiej. Ôk de tied det e de dàànszaal’n en dan meer de vuurcaféés onveilig maak’n, ligt achter ‘m. Biej speciale gelegenheed’n as de Battemse Karmse, köj’ ‘m alle joar nog wà signalèèr’n. Jammer det de kleinveemarkt er neet meer is, ààns koch e alle kipp’n nog wà wier in één kèèr op. Handel is handel en alles pass’n ‘m. Netuurlijk zag ie ‘m biej het Hoolter carnaval. Vanof het begin in ’t pak en nog altied hef e zien zwarte kostuum nog neet an de wilg’n e höng’n. Tut vuur een paar joar trugge gung e, as vuurzitter, met ne koppel Ooievaars ieder joar op rèize noar Duutslàànd. In de ofgelôôp’n vieftig joar is hij in het Sauerland bekèènd e wörd’n as de Bauer.Veerder biljart e ôk nog alle wekke en at e de kààns krig, mag e geerne een kaartje legg’n. Neuis al det wark in zien vrieje tied is e, sinds joar en dag, de kastelein van ziene “boerderij”. Hèèle volksstamm’n kômt biej ‘m an ’n tap een biertje drink’n en heurt doar, het leste niejs van Hoolt’n. Het is ter altied gezellig in de gelagkamer. De lèu wacht röstig tut de kastelein stille zit met kaart’n, want dan hef e tied um een borreltje in te doon. Zô noe en dan geet de winkelbelle en dan schöt hij, of zien zuster noar de slieterieje. Ie zeet det àllèène in dit bezundere café. Het ôôle peerd is uut de tied, mà de voerman den lèèft nog. Ie snapt netuurlijk à lange oaver wie, ô’k ’t hebbe. Albert Jansen, Ap van Boer Biet. Op moandag 22 april wördt e tachtig joar. Zô àj’ in disse kràànte hebt könn’n lèèz’n, löt e det neet ongemarkt vuurbiej goan. Vanof disse kàànte, namens hèèl völle Hoolter van harte gefilstèèrt, nog völle gezôônde joar’n en alle wekke een nèèngkaartstuk met een oas. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.
