• Leven in Holten
  • Contact
  • Leven in Holten
  • Contact

Vergett’n held

19
GEDEELD

Van de wekke moch ik ‘m tèèng’nkômm’n op het book’nbal in Markel. Nèèngtienhonderd dreienzestig. Vuur een trillerig beeld zat e wiej te kiek’n noar Arie Kleiwegt in Bartlehiem. Ôônzen held was in Leeuward’n. Hij môs en zôl de elfsteed’ntoch rie. Netuurlijk kon e schaats’n. Nèèngtien joar en hij zôl met doon an de toertoch. Hij krèèg e in de gaat’n det e pas um nèeng uur kon start’n. Det lek ‘m neet good en hij besleut um met te doon an de echte wedstried. Zô stun e ’s mäns um half zesse tuss’n echte wedstriedrieders as Jeen van de Berg en Jan Uitham. Dikke in de vaseline stèum’n ze weg vanuut de warmte noar vieftien groad’n vörs.

Toen hij de schaats’n ôônder had e knupt, wadd’n der al honderden vuur ‘m uut, het stikkeduuster in e jach. Die èèrste kilometers kôj’ neet inhaal’n. Met het lech word’n kwam e, op de Freese meer’n, biej ne grôôte koppel schaatsers en vreug of ze vuurop leer’n. Het blek det er nog wà honderd vuur reed’n. Hij zett’n de meters der in en sprung van groep noar groep. Gewoon röstig an en zô kwam e, met een dik half uur achterstàànd op de koplôôpers, in Bolsward. Ett’n had e neet zô völle met e nömm’n, mar in ieder darp sprintt’n hij vuuruut um mar as èèrste wat te ett’n of drink’n te krieg’n. Rugnummer 460 lèè op de 23 ste plaatse in Harlingen. Zô begun e an de “Hel van het Noord’n” Steil tèèg’n de wind in, de gierende wind jeug de schnee vuur ziene schaats’n. Netuurlijk mônn’n ze ôônderweg uut de bokse. Twei man dach doarvan gebruuk te maak’n en weg te rie. Zôônder arg kwam e biej de brugge van Bartlehiem. Meer dôôd as lèèm’nd gung het links of noar Dokkem.

Doar heur’n e det e op de zèumtiende plaatse lag. Hij zat vlak achter ne koppel van zèum’n man en dach, à’k die ofschudde, bin ‘k biej de èèrste tiene. As ne gek schaatst’n e noar de stèèmpelpost en zat de meters der in, trugge noar Bartlehiem. Achter zich heur’n e gekras en gehijg. Uuteindelijk wörd’n het stille en was e àllèène. Noa Bartlehiem wörd’n het weer alsmà slechter. Grôôte fossens schnèè bleuz’n zich an mekaa, op het ies. Hij gung rieders vuurbiej diet langs de kàànte zatt’n, schnèèblind, niks meer zagg’n. Hij zag e een bruggetje en de twei rieders diet ‘m weg wadd’n e rèèdne biej de pispauze. Hij stèuf ter hen, gung ze vuurbie en dach det e nèèngdes of tiendes zôl weer. Uutèindelijk de viefde plaatse, ôônzen held, Henk Ottema uut Eerbeek. Reinier Paping was toen al een half uur binn’n.

Nieuwste berichten

De Vèèrkàànte Viefkop

De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.

Welkom!

Inloggen met je account

Maak een nieuw account aan

Vul onderstaande gegevens in

Achterhaal je wachtwoord

Geef je gebruikersnaam of email adres in om je wachtwoord te resetten.