Een maandag zoals alle maandagen zul je zeggen… Maar toch is deze weer anders dan anderen. Het is de eerste maandag na 4 en 5 mei. Een 2tal dagen waarbij we in heel Nederland, en zeker in Holten, stil staan bij de gevallenen uit de 2e wereldoorlog. Soldaten, maar ook inwoners van Holten. Er wordt door kinderen bloemen gebracht op de Canadese begraafplaats. Er wordt gezongen, en gebeden ….
Familieleden uit Canada zijn weer op bezoek. De tijd heelt de wonden, maar de herinneringen blijven.
Het is goed dat ook de huidige jeugd beseft wat zij voor ons hebben gedaan. Ja inderdaad, als zij er niet waren geweest, hoe was het dan onze voorouders vergaan? Hadden ze wel een gezin kunnen stichten, kinderen kunnen krijgen etc, etc? Vragen, waar we ons nog elk jaar mee bezig houden. Ieder jaar is er dan toch ook weer die dankbaarheid. We zijn ze nog niet vergeten, en zullen dat ook nooit doen! We weten het en dat maakt ons blij. Dank jullie wel Soldaten.
Elk volgend jaar betekent voor ons weer een jaar vrijheid er bijā¦ā¦
De overdenkingen die ik nu doe en op papier zet, brengen me bij een lied van Meester Brouwer.
"De zonen van Canada"
En dan te bedenken dat er mensen zijn die ijskoud durven te stellen dat de oorlog 1940- 1945 voor hun de “ver van mijn bed show”is…
š„
En dan te bedenken dat er mensen zijn die ijskoud durven te stellen dat de oorlog 1940- 1945 voor hun de “ver van mijn bed show”is…
š„