Nee, het allerèèrste riemseltje is het neet, mà het brach miej op disse gedacht’n. De èèrste versjes leer’n ie vanzelf àj’ biej opa op ‘t knei zatt’n. Hupsa peerdje op den draf, morgen is het zoaterdag. Goar e wiej noar Rome. Rome is miej völs te veer, dut ôônze jonge de kôônte zeer. Of den ààndern; De koning van Egypte , had een ding det wipte. Tuss’n de beene en ôônder ’t gat, roar, roa wat is dat. As klein männeke genöt ie der van en vaake wörd’n het tut in de onèinigheid herhaald. Op het schoolplein wadd’n der spöllekes, zo as tikkertje of kettingbrekk’n, woerbiej de oftelversjes bepaal’n, of ie ‘m wadd’n. Op de markt daar staat een tentje. In dat tentje kun je poepen voor een centje. Wie dat centje niet betaald, wordt met de neus door de stront gehaald. Ot, bot, vot. De leste tweie maak’n het begin van de ketting. Zô gauw as ter ééne was e vang’n kwam e der biej in. De ketting wörd’n hoe langer hoe länger. Het was nog al een hard spel en ie heul’n der nog wal is geschrôônselde kneene of zelfs ne bloodnèuze an oaver. Een àànder spel, witte zwanen, zwarte zwanen. Twei kinder maak’n ne brugge en de rest gung der in ne lange riege ôônderduur, ôônder het zing’n van;Witte zwanen, zwarte zwanen, wie gaat er mee naar Engeland varen. Engeland is gesloten, de sleutel is gebroken. Is er dan geen smid in het land die ons de sleutel maken kan. Laat doorgaan, laat doorgaan, de laatste zullen we vangen. Wiet evang’n was, kreeg een plèitske biej an de brugge. Het is àmoa zô lange elèène, dàj good möt noadèènk’n hoe of ’t precies was. Ôôle wieshèid krèèj’ met van opoe. Uut de tied van den grôôt’n bràànd in Hoolt’n, kump het gezegde oaver; Hoolt’n. det arme làànd. Drei kèèr verzöpp’n en vèèr kèèr verbràànd. De klèine potnött’n lustern met noar al die verhaal’n. Ie zèug’n ze noar binn’n hen. Van vlak noar ’n oorlog möt dit weer, neet môôi, bikkelhard. Op de hoek van de straat staat een NSB-er. ‘Tis geen man ’t is geen vrouw, ’t is een farizeeer. Schiet ‘m dood, stop ‘m gauw in een biezen kistje. Doot er dan wat water biej, dan zwemt ie as een visje. Zo kôm ie biej den oorlog in Oekraïne. De verdeeldhèid in det làànd van mèèns’n diet vuur en tèèg’n Ruslàànd bint. Ie komt uut biej; Iepmie en kniepmie die zatt’n in een beumpke. Iepmie völ der uut en wie blèèf ter toen nog oaver….. ? Zo, noe biw we wier biej de tied.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
