Van de Preuter, Beeldman en de Zadelkamp

Miene gdacht’n gung’n disse wekke, iedere kèèr trugge noar de Zadelkamp. Appie van de Preuter is hen egoane. Ne bezundern keerl en wiej zatt’n ôk nog in de zelfde klasse. De gedacht’n vleegt trugge noar de tied det Appie nog an de Evertjesweg wônn’n en det an de Markelseweg buut’n Hoolt’n het kruudenierswinkeltje van Beeldman was. Lang elèène, de Teveeldes wonn’n nog op de Waardenborch en een èineke veerder zag ie det kleine winkeltje. Pas völle later wörd’n det de Zadelkamp van Arie en Dine en later van Jan Trekop, better bekèènd as Günther Sachs van Tol Jans. Wat een verhaal. Arie en Dine, woer is die tied eblèèm’n. Zie hadd’n èèrs ôk nog nen uutspanning achter op ’n Hoolterbarg, ôônder Nijverdal. Verschèid’n zundagmidddag’n heiw we der ne consumptie en een patatje enuttigd. Later begunn’n ze een café in det winkeltje van. Beeldman. Zie neum’n det de Zadelkamp, misschien wà noar de manege van Beeldman, diet er vlak biej was. Beeldmans Töns, ôôit kampioen van Nederlàànd met het peerdspring’n. Det was wat. Lang elèène. Of het àmoa klopt, gedacht’n bint mangs selectief. Wat wà klopt is, daw we nèudige drankjes biej de Zadelkamp wel hebt enuttigd. Toen, noar joar’n, Appie van de Prèuter zô mar in één kèèr de kastelein was, wörd’n het ne plèisterplaatse vuur ne nieje generatie Dikagangers. Ne typischen kastelein, zittend op de krukke, met opgestrèupte mouw’n, roopend noar de kökk’n um gehaktball’n. Zelf kwam e in de beene, um met zörg een biertje te tapp’n. Zô heiw we joar’n könn’n geniet’n van ziene tapkunst’n en nog meer van ziene gehaktball’n. Noe, zittend op het terras, biej de Visboer heurj’,det e uut de tied is. Het maalt oe duur ‘t hèufd. Noe heurj’ op det terras wà meer. Het is jammer dàj’ de politiek ter, sinds ter Schuure, neet meer zeet. Dan hadd’n ze de zin en onzin van de Slachthuusstroate könn’n heur’n. Het onrech det er nog altied eveult wördt det er nog nôôit ne stroate, gebouw of wat dan ôk noar Börgemèister Enklaar is eneumt. Noe hadd’n ze de kààns ehad. Och het bint mà klèine dinge en dan hè ‘k ’t neet oaver de vis van Reinaardus. Wus ie trouwens det e mangs een verwarmd terras hef? Ofgelôôp’n vriejdag heiw we der wier volop van könn’n geniet’n. Het bint die môôie klèine dinge, mà de politiek, veer weg in Riess’n,hef wà wat ààns an ’n kop. Oh ja, nog èèm’n oaver den dikk’n steen. ’N Smidsbeelt is noe gelukkig autovriej. De lèu könt er geniet’n op al die terrass’n en doar heurt den steen ôk te ligg’n. Gen poespas vuur an het Beukenlaantje, mà mill’n in Hoolt’n biej ôônze Kèune op ôônz’n Beelt. Het lèèm’n roast vedan, èèm’n stille stoan biej Albert Johan Bekkernens, Appie van de Preuter.