Het is stille um ’t huus hen. Koningsdag is as ne schaduw vuurbiej eglèène. Hèèmoa niks te doon in Hoolt’n. Met ontzetting dèènk ie an den Koniginnedag vuur joar’n trugge. Net biej een oranjebittertje in de kroeg, zeej’ in één kèèr nen auto op op den zuil in Apeldoorn knapp’n. Hèinig an kriew we in de gaat’n, hoe arg of het is. De wille is ter of, ie goat op huus an. Op ’n Beeld is de bosschôp nog neet duur edrung’n, mar een paar uur later is hèèl Nederlàànd in de rouw. Vèèr mei, wat is het röstig gen massale herdenking’n. Gen buss’n vol mèèns’n diet àmoa noar ‘n Canadeez’n Karkhof goat. Neet, ne hààndvol lèu diet op gepast’n ofstàànd van mekaa’, stoat te herdèènk’n. Oaverà die beklemmende röste. Ôk op ‘n Dam in Amsterdam, ne kaale ruumte met as klèine stipjes op det grôôte plein, de Koning en de Koninginne. Veerder gen mèènse te bekenn’n, hèèl benäuwend. Vèèr mei, in één kèèr zeej’ ze wier duur de darpstroate goan. Al die ôôldstrieders, vèèrtigers vieftigers, ôônze vaa’s en opa’s, goat, ôônder begeleiding van de grôôte tromme en een zwiegend HMV, op weg noar het monument op ’n Möll’nbeelt. Het is ter moesstille, as de naam’n van de ongelukkigen, diet de vriejhèid neet hebt meug’n belèèm’n, op wordt eneumt. ’S männs biew we met alle schoolkinder ’n Barg al op ewes. Sjonge jonge wat een volk. Hèèle regimèènt’n Canadeez’n wadd’n der um met ôôns eur gesnèuvelde kammereui te herdèènk’n. Vandaage schrieve wiej vief mei. Het bevriejdingsvèur in Wagening’n is an estökk’n. Viem’nzèuntig joarig bevriejdingsfeest. Eenzaam en hol klinkt het Wilhelmus duur de nacht. Het is neet wat wiej der ôôns van vuur hebt estelt. Gen gezelligheid , gen optocht’n en gen festivals. Blieft biej huus, is het advies. Ôôns volk vecht, op die menèère, tèèg’n nen onzichtbar’n, mà wal dèègelijk anwèèzigen vijand. Ôk in dit gevecht valt er slachtoffers, mà uutèindelijk zöw we het met mekaa oaverwinn’n. Hoppelijk köw we volg’nd joar de schaa, dubbelop inhaal’n. Noe is ter tied vuur bezinning. Tied um met zien allen nog is wier good noa te dèènk’n oaver de waanzin van oorlog. Oaver het grôôte onrech wat zô völle mèèns’n is an edoane. Wat heiw we der van eleert? Viem’nzèuntig joar vriejhèid, gèèft het duur an de jeugd, zô daw we over viem’ntwintig joar nog altied in vrèè meugt herdèènk’n en geniet’n van ôônze vriejhèid. Dit joar blif het stille.
De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.
