• Leven in Holten
  • Contact
  • Leven in Holten
  • Contact

Kuiern in de tied

1
GEDEELD

Ne môôi’n noazommer oamd. Oppass’n, wat jammer um binn’n te zitt’n, dus vreug ik de klèine jonge of e een èineke wol kuiern. Det was neet tèèg’n dôôvemansoor’n e zeg. Zô wààndeln wiej de fikkerieje uut (Vicarie). De jonge wus de weg. Niks ken ik der van wier, tut dàj’ an de Bèusebargerweg komt. Doar stunne wiej vuur het huus van de Piep’nwiefkes, Piep Garrad en Ebbe. De tied vleuig een klèine zestig joar trugge. In miene kinderôôg’n, vèèr ôôle mèènskes, diet het neet te brèèd hadd’n. Alle vèère klein van stuk, diet vaake op de riege vuur ’t huus zatt’n. Zie bint àmoal uut de tied.Ik môs trugge dèènk’n an den làànk vervleuig’n Niejjoarsmänn’n, toen we ze, as wichter, Niejjoar ofwunn’n. Àmoal een glèeiske kinderzeute en twei cèènt in ’t vuuske. Het ôôle smalle klinkerweggetje, det tuss’n de hôôge wälle duur, zich ne weg zoch, hèèl veer vôt noar de Schipbekke, is neet meer. Hèinig kuiern wiej Hoolt’n in, langs het Vincèèntshuus en Luukensveeld, um uut te kômm’n biej nen ofslag noar de ôôle Bèusebargerweg. Het was net of de tied doar stille stoane had. Biej Kieft’nbeelt en Pieffers achter ’t huus preuf ie de vervleuig’n tied. De kleine jonge was de weg kwiet en ik had ’m e vunn’n. Ik rökke wier den grôôt’n mesthôôp, woet de beestemest uut de waag’ns wörd’n e gôôit. Doar achter die garage, woew we hèèl wat uur’n duurbrach’n, met knikkern, spöll’n en vecht’n. Wach’n op de waag’ns, diet van de mark wier kwamm’n en hopp’n daw we biej Jan van de Kluppel of Ulfman in môgg’n stapp’n um beeste op te haal’n. Het is doar neet völle veràànderd, zelfs de wèire van Pieffers lig ter nog, as nen ôôle oase tuss’n al het nieje. Die wèire woet Broer Barvelink ôôns op ’n ponny leut rie en dan met ne klap op de kôônte, det peerdje ôônder de wasliene duur jeug, zô dàj’ der binn’n de kortste kèèr’n, van armood wier of mônn’n. “Opa mà ‘k biej oe op de schoolders?” Het breg miej èèm’n biej de tied van vandaage. Meteen bin ’k de weg kwiet. De Visker is neet meer te vind’n, het weggetje löp duur en vuur dà ‘k ter arg in hebbe stoa ‘k biej Broer van Sèèns en Okéé. Vrèindelijke lèu wiest miej de weg trugge, ne pad binn’nduur noar Ekkelkààmp. Netuurlijk, zie wont er neet meer en ôk de garage van Ap van Kieft’nbeelt zit er à lange neet meer. Achterlangs kôm ik biej het huus van Teunis Kôôpman, det kleine Sparwinkeltje met die bakkerieje der achter. Met weemood dèènk ik trugge an die verwerping’n diet er waar’n. À’k ter op de kökk’n zitte hè ‘k nog altied de indeeling van die ôôle winkel vuur ôôg’n. Het enige waj’ nog könt zeen, is de plaatse woet den ôôl’n bakkersaom’n hef e zett’n. “Opa ik wil noar huus” “Joa mien’n jong’n, loaw we mar is wier noar opoe goan”. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.

Nieuwste berichten

De Vèèrkàànte Viefkop

De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.

Welkom!

Inloggen met je account

Maak een nieuw account aan

Vul onderstaande gegevens in

Achterhaal je wachtwoord

Geef je gebruikersnaam of email adres in om je wachtwoord te resetten.