In ne slakk’ngàànk, rie’k hèinig tussen de bebouwing duur noar de weg biej de grôôte Poorte. Links van miej doemt het op, een grôôt statig huus. Vaake hè k miej of evroag’n, wie zet doar noe zô’n môôi huus vlak tèèg’n het spoor an. Noe möj’ wèèt’n det het is e bouwt in de joar’n zèumtig van de nèèngtiende eeuw. Jannes Vincent was in die tied, börgemèister van Hoolt’n. Het gemeentehuus stun ongeveer op de plaatse woer ie noe de Darpstroate opkomt. Het börgemèistershuus, want det was ‘t, stund er dus vlak biej, met doarneuist het ôôle Tolhuus. Wat er in die èèrste joar’n neet was, de spoorliene, den is ter pas e kömm’n an het èine van die joar’n zèumtig. Wat möt het èèrs een geweldig uutzich weer’n ewes, an de eene kàànte kek oaver de weg, veer weg, langs de mölle, ‘n Hoolterbarg op en an de ààndere kàànte de deepte in, oaver ’n Geurd’n en het Hoolterbrook. Het vedreet oaver het gemis van het uutzich over ’n Barg zal grôôt weer’n ewes. Het grôôtse was ter of.
Wiej hebt het neet ààns ekèènt as det aparte huus, pal op de Poorte. In de joar’n vieftig zag ie nog een klein stukske tuin, pal tèèg’n het spoor an, mar ôk det is vôt e kömm’n toen de beire fietstunnels an bint eleg. Het uutzicht achter is ter ôk neet meer. Àmoa bebouwing tut veer achter Liez’nboer. Hoe ààns was det in de vieftiger joar’n. In gedacht’n rie ‘k op mien fietske wier noar det deftige huus. Kalfsterman hef ter ziene slagerieje en en an de ààndere kàànte is de kleerwinkel van Beltman. De slager, doar mös ik wèèr vuur ne vars’n worst en twei ôôns peerde rôôkvlèis. Det dèu’k geerne, want as Jaap, de knech, oe hölp, krèèj’ meestal wal een bölleke leeverwors. De weg der hen was zwoar. Het èèrste stuk tut an de Köster Getjan was te doon, mà de ellende begun in de boch noar Nekkers en de zwarte Pette. Één en al drek en deepe spoers. Rechtsof noar Köllink en Reilink was neet völle better. Het leup doar vinnig noar boam’n. Èèm’n kiek’n noar ’n stoomtrein, den net vuurbiej kump. Biej het Tolhuus hôôge de stoepe op en dan wàj’ der. Mèèstal was ’t er hatstekke drôk. Ie mônn’n good in de gaat’n hôôl’n woenneer ôj’ an de buurte wadd’n, want tuss’n al die gröote mèèns’n kôn ze oe makkelijk oaver ’t hèufd zeen. Uutèindelijk hàj’ oen portie biej mekaa. Ie gaff’n de portemonnee of, um te betaal’n. Met de knippe en oen stukske lèèverworst gung ie, gelukkig noe van ’n bult of, op huus an. Wà good oppass’n, dàj’ neet, met jutt’ntässe en al, oaver de kop gung’n, op die akelige ongelieke steender op det èèrste stuk