• Leven in Holten
  • Contact
  • Leven in Holten
  • Contact

Tuss’n Sommes Dieks en Köster Getjan

0
GEDEELD

Tut an de joar’n zèumtig leup doar een schilderachtig smal weggetje langs ne machtigen môôi’n ôôld’n hooltsingel. Àj’ der zommers wààndeln, leup ie halverwèège tuss’n de hôôg opgoande rogge en de oaverhang’nde eek’ntäkke, van de Köster zien’ singel, duur. Den hooltsingel was zô vaake weg e kapt, det die eek’n greuid’n op stomm’n van wà ne meter hôoge. Hèèl in de veert’n zag ie Hoolt’n ligg’n. Met de rogge en roet, an beire kàànt’n, was het weggetje neet brèèder as twei meter. Vuurbiej Sommesdieks, gung het oaver in ’n waag’nspoor, met ne hôôg’n beelt an de ééne kàànte en roewe kleine weid’ns an de ààndere kàànte, in de richting van ’t Vletgoa. De schilderachtige netuurlijke röste vind ie neet meer, mà ’n ôôld’n Beelt an ’t Klôômpspad köj’ ôk vandaage an’ dag nog wà vind’n. Op de plaatse woet noe senioor’nwonning’n stoat, stunn’n, in de joar’n vieftig en zestig, de kipp’nhukke van Köster Getjan. Ik dèènke wal een stuk of zèume, as ’t er neet meer wadd’n. Môôie zwart geteerde hoolt’n hukke, woet de honderden kipp’n umme hen scharrel’n. Het was een ech kipp’nparadijs en det vunn’n de rott’n ôk. Die trökk’n doar met hèèle femilies op an en ôk op de noabuurige kipp’nhukke. Die beesjes wadd’n alderbassend actief en met de rèegelmoat van de klokke snèuveln der wal is ne kippe. Één kèèr in de zôvölle tied wörd’n der rechdag e heul’n. Ie mônn’n ze van armood wà wegvang’n, ààns gung ’t van kwoad tut arger. De hèèle femilie môs dan met help’n want die rott’n hadd’n zô völle wrang’n e maakt in en um het kipp’nhôk, daj’ nôôit konn’n wèèt’n uut wat vun gat of ze zôll’n kômm’n. De waterslange wörd’n an e slött’n op de enige kraane, die we in huus hadd’n en den wörd’n in ’t hok in één van die wrang’n e leg en dan was het spuit’n e bloaz’n en ofwach’n. Vuur de rott’n was het uur, van verzoep’n of noar buut’n kômm’n, an e brökk’n. Doar stund’n de beul’n met de grèèpe in’ anslag en zô gauw as ter zich ééne leut zee, dan was e an de buurte. Stekk’n. Ne hôôp geschreeuw en gepie-p. Netuurlijk verleup het lange neet altied èèm’n gladjes. Wiej stund’n der met ’n nèuze boam’n op en zô waw we der getuuge van det er ne rotte rèègelrech uut de wrange, biej vaa de boks’npiepe in vleuig. Hij schreeuw’n as een mager vark’n en vleuig alle kàànt’n op. Nog nôôit hà ‘k e zeene hoe rap of de ôôle baas uut de bokse kon komm’n. Vaa uut de bokse, de rotte uut de piepe en der van duur. Uuteindelijk vun e, ôônder ne stapel geklèufd hoolt, zien waterloo an de grèèpe,. An ‘ èine van männ’n hadd’n der verschèid’n rott’n het lèudje e leg. De kipp’n wadd’n vuur een tiedje wier verlöst van ongedèèrte en doar gung ’t umme. Wis en waarachtig.

De Vèèrkàànte Viefkop.

Nieuwste berichten

De Vèèrkàànte Viefkop

De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.

Welkom!

Inloggen met je account

Maak een nieuw account aan

Vul onderstaande gegevens in

Achterhaal je wachtwoord

Geef je gebruikersnaam of email adres in om je wachtwoord te resetten.