• Leven in Holten
  • Contact
  • Leven in Holten
  • Contact

‘N sliepsteen stun vlak neuis ’n vaalt

1
GEDEELD
Biej ôôns was e heilig. Ie môch’n völle, mà van ’n sliepsteen, môs ie ofbliem’n. In ’t èèrste begin stun ie der met ’n nèuze boam’n op um te kiek’n wat vukke ritueel’n of ter zich doar of spöll’n. Later maak’n ie promotie en môch ie water op ’n sliepsteen geet’n. Doarnoa môch ie zelfs rôônddrèèj’n, at opa het mes wol sliep’n.

Kipp’nslachterieje! Mill’n in de wekke begun het kipp’nverhaal, at opa zèè, “Jonge, zundag ette wiej wier kippe.” Hij had dan zien’n daagelijks’n gàànk noar het kipp’nhok e maakt en e zeene, det er ééne dôôd wol goan. Hij zörg’n der vuur det e magere Hein ne slag vuur was. Niks môch ter verleuirne goan. Op zoaterdagmänn’n wörd’n het kniepmes e slepp’n en nog is extra an e zat op het stoal. At e dan, met het mes, de heuire van ’n arm of kon scheer’n, dan wörd’n het tied um de kippe uut zien liè te verlöss’n. Arg wierig was e neet meer.

Het beesje wörd’n biej opa tuss’n de bill’n op e börg’n en dan wörd’n e koosjer e slacht. Met ééne snèè oaver ’n hals, zô as ’t biej de Jödd’n gebruukelijk was. Doar had opa het vak e leert. Het blood dröppeln in het mulle zàànd. Het was ne flits, de henne wörd’n stèèvig vaste heul’n biej peute en vlèugels, èèm’n nog een paar leste stoep’n en dan wörd’n het stille. Opoe had ôôndertuss’n kokk’nd water in ’n kettel en det wörd’n met emmer en al of e lèèvert biej ’n sliepsteen. De kippe gung ’n emmer in en het kokk’ndheete water wörd’n der oaver hen e gött’n. Dit gebuur’n umdet ze dan völle better te ropp’n wadd’n. Noa ne minuute haal’n ie ‘m der uut en dan begun het gerop. Opa had met de grèèpe wat ruumte e maakt in ’n mestvaalt en doar gung’n de veer’n in. As het ropp’n gebuurt was, gung de mest er wier oaver hen. Glad wark.

Ôôndertuss’n was ter nen ôôle kràànte uut het kokhuus e haalt en den wörd’n hèèmoal lös verfrommelt. Net neuis ’n sliepsteen, wörd’n die verfrommelde kràànte an e stökk’n en at de vlamme op zien hèugst was, gung de kippe der boam’n en word’n de leste heure en dôônsveerkes vôt e brààndt. Ie môss’n good oppass’n det det bràànd’nde papier neet weg vleuig, dus stun e wiej der umme hen um alles, wat vôt wol, uut te stààmp’n. Èèm’n de leste stoppels en àànder ongemak wegschraap’n en de buut’nkàànte was trechte. Wat biej miejzelf noar boam’n kump is, hoe dichte ow we biej de natuur lèèm’n. Zelf kan ‘k nog ne kippe slach’n, neet zô secuur as opa, mà den was dan ôk slachter van zien vak. De volgende generatie wèèt àgèèt neet, hoet ne kippe der van binn’n uut zut. Woet het veerder of löp zà ‘k oe volgende wekke uut de deuke doo. Wis en waarachtig.

De Vèèrkàànte Viefkop.

 

Nieuwste berichten

De Vèèrkàànte Viefkop

De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.

Welkom!

Inloggen met je account

Maak een nieuw account aan

Vul onderstaande gegevens in

Achterhaal je wachtwoord

Geef je gebruikersnaam of email adres in om je wachtwoord te resetten.