• Leven in Holten
  • Contact
  • Leven in Holten
  • Contact

Hier is mien stèè

1
GEDEELD

In 1963 kwam e an de dorpsschoole, ôônder Mèister Brouwer. Hij zôl nôôit wier vôt goa uut Hoolt’n, Hij wörd’n Hoolter met de Hoolter. Gert Jan van ‘t Holt stun e op meerdere plaats’n in de gemeente vuur de klasse. Oaverà dök zien’n naam op, of ’t noe biej de gymmestiek was of biej de carnaval, oaverà zag ‘m. Hij was het boegbeeld biej het herdèènk’n en ontvang’n van de Canadeese veteraan’n uut ’n tweed’n wereldoorlog. Hij stun an de weege van de Stichting Viering Nationale Feestdagen en Welcome Again Veterans. Zelfs doar blèèf het neet biej. Met ziene meuige van “De Ofsluuters” zörg’n hij der vuur det er op ‘n Hoolterbarg vuurgood ne ruumte kwam, woet de gesnèuvelde Canadeez’n uut ’n tweed’n wereldoorlog op ne respectvolle wieze wordt herdach. Het wörd’n zien lèèm’nswark. Zô bint er völle mèèns’n in Hoolt’n en veer doarbuut’n diet Gert Jan tèèg’n bint e kömm’n. Gert Jan, altied vrèindelijk, en neet zuunig met een good woord vuur iedereene, van hôôge tut lèège. Wat det angeet, zeker gen Hadd’nbarger. Ne keerl uut het ôônderwies, met ne brèède belangstellingvuur het Hoolt’nse gebuur’n. In 1941 geboor’n in Hard’nbarg, as elfde kind uut het gezin, kwam e in 1964 te wonn’n an de Weverstaat, saam’n met zien vrouwe, Heike Stubbe, uut Breem’n. Doar wörd’n de beire dochters, Anja en Sonja, geboor’n. Via de Pann’nbakkersstroate gung’n ze in 1973 noar de Ab Jààns’n stroate. Hij was inmiddels directeur van de Haarschoole e wörd’n. Hij zôl der zien veerdere lèèm’n bliem’n wônn’n. In 1985 kwam e biej de carnaval, as achttiende prins der Fienpreuvers. Een samengoan, woet de sponsoring van de keerskes op Karsoamd, het organiseer’n van vrijheidsoptocht’n, de oprichting van ziene Brààndheultjes en zelfs zien vriendengroep, de Ofsluuters, uut is ontstoane. Zô bint er ongetwiefeld nog meer dinge te neum’n, woet Gert Jan een stèèmpel op hef e drukt. Al die joar’n kwam ie Gert Jan oaverà en altied wier tèèg’n. Noa det e in Splôô, as hoofd van de Bosschoole, met pensioen was e goane, wörd’n ’t echt neet stille rôôndum diss’n bezundern keerl. Hij dèu gewoon vedan tut ziene allerleste daag’n. De laatste joar’n zag ie ‘m knôôi’n met ziene gezôôndhèid. Hij zag ter brekbaar uut, mà heul van het lèèm’n. Iedere kèèr had e wier tèèg’nslag te verwark’n. Vuurige wekke krèèw we berich det e völl’n was en ne ribbe had e brökk’n. Hij verzucht’n, wat kan een mèènse nog meer verdrèèg’n, wanneer heult dit op? Diss’n klap kwam e neet meer te boam’n. Zien aardse lèèm’n is vuurbiej, mà hij blif in ôônze gedach’n. Met ne variatie op een gedich, det e ôôit zelf schrèèf, gedèènke wiej ‘m.

Umringd duur kinder, diet miej an ’t harte ligt,
Wark’n ik in Hoolt’n met een bliej gezicht.
Zô goa ‘k noe ôk lèu, ‘t geet oe good.
Nemt met, biej al wàj’ veerder doot,
Mien liefspreuk, ‘t kon neet môôier weer,
Hoolten, lèu, “Hier is mien stèè.”

Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop

Nieuwste berichten

De Vèèrkàànte Viefkop

De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.

Welkom!

Inloggen met je account

Maak een nieuw account aan

Vul onderstaande gegevens in

Achterhaal je wachtwoord

Geef je gebruikersnaam of email adres in om je wachtwoord te resetten.