• Leven in Holten
  • Contact
  • Leven in Holten
  • Contact

Het nieje geluk

0
GEDEELD

De wind giert duur de kale denn’nbèume. Grieze wolk’n schoeft onröstig vuur de moane. De schnèè jäch oaver de kaale vlaktes. In de veert’n zeej’ of en tou de vaage umtrek van de toor’n van Palthe. De leste kniene zeukt beschutting in de bevreur’n grôônd. Doar, hôog boam’n op ’n Hoolterbarg zit de twei leste korhaan’n op nen kaal’n tak. Zie wèèt het, de langste tied bint ze hier ewes. De bèume bint weg e kapt. De natuur is machtig môôi, mà toch veult ze zich hier neet meer thuus. Zie hebt ’t met mekaa oaver vrogger, toen alles mèuier en better was. Zie bint zô drôk an de kuier, det ze den vos, ôônder eur ageet neet zeet. Zie hebt het altied môôi e had, mà de leste joar’n is het rap minder e wörd’n. Zelfs de veere femilie uut Zweed’n hef eur neet könn’n help’n. De jong’n bint vôt e trökk’n op zeuk noar niej geluk. Zie hebt, in al die joar’n, nôôit meer iets van zich loat’n heur’n.
Noe, in de duustere daage vuur karsfees veult ze det er wat bezunders steet te gebuur’n.’N oamd völt snel in en de beire haan’n zeet wier die heldere sterre, diet à wekkenlàànk an de lôch steet. Die sterre is de ofgelôôp’n daag’n hoe langer hoe helderder goan schien’n, as of e wil zegg’n, kôm van den tak of, zeukt oe nieje geluk. Dan in één kèèr, net as den vos wil touwsloan, goat ze op de wiek’n, de sterre achternoa, op weg noar het onbekèènde.
Zie vleegt en vleegt en net boam’n een klein karkske, vuurbiej Splôô, heurt ze een geluud det eur bekèènd in de oor’n klinkt. Zie bint er stille van, zô môôi klinkt het versje in het duuster van de nach. Zie könt het neet loat’n en daalt of noar het aardse gebuur’n ôônder eur. Vanuut het kleine kärkske klinkt het ôôle leed, nu seyt wellecome. Zie lustert noar het engelachtige gezang en besluut de nach duur te breng’n biej die ôôle karke. Zie kriegt ôônderdak biej de Pastoor en doar heurt ze det er joar’n geleene een stel jonge lèu hebt legeert, diet eur disse versjes hebt e leert.
Ôônze beire haan’n wordt hèèl niejsgierig en vleegt ’n ààndern oamd veerder, achter de sterre an, in de richting van Diekerhook. Zô komt ze biej nen ôôle mölle, mà jammer genog, het ôôle bouwwark lig ter verloat’n biej. Net of ’t zô möt weer begint het te schniejj’n. De beire ôôle pelgrims dèènkt ter oaver um toch mà wier noar huus te goan. Dan zeet ze ôônder zich, in de schittering van de schnèè, ne machtigen karsbôôm bràànd’n. At ze dichter biej komt, heurt ze det er zung’n wördt, Engelkens door het luchtruim zwevend. Zôll’n ze eur geluk dan toch nog vind’n? Deepe onder de indruk van het hemelse gezang, komt ze biej ne vervall’n  harbarg, an de ôôle weg noar Dèèmter. Wier heurt ze het bezundere verhaal van die jonge lèu.
(wordt vervolgd)

Nieuwste berichten

De Vèèrkàànte Viefkop

De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.

Welkom!

Inloggen met je account

Maak een nieuw account aan

Vul onderstaande gegevens in

Achterhaal je wachtwoord

Geef je gebruikersnaam of email adres in om je wachtwoord te resetten.