• Leven in Holten
  • Contact
  • Leven in Holten
  • Contact

Doot ne jas an

0
GEDEELD

Het is ne wieze road , die’k vaake krèège. Hèèl vaake lustern ik der neet noar. Van de wekke begun het duur te drukk’n en veul’n ik de keulte tut op het bôt. ‘N dikk’n wintersen jekker wörd’n van de kapstok e haalt, ne dikke grieze woll’n dasse umme en zô stapp’n ik, met ’n winterhoorn um de nekke de kôôle wèèreld in. December is in het làànd. Duustere daage, rèèg’n en kôôle flard’n wind vat oe van alle kàànt’n, zô gauw àj’n nèuze um ’n hook van ’t huus hen stekt. Één kèèr in ’n duuster, woj’ met e nömm’n duur de schimmige wereld van Wodan, Ôôld Mineke, Sunterkloas, Derk met’n Beer en het Kindeke Jezus. In één kèèr zeej’ dinge en ie goat er wier in gelèum’n. In de veert’n zee ‘k de ôôle toorns van Ark’nsteen en de Waardenborch. Tussen de vaale moane en het fakkellechje biej de poorte vlug Wodan op zien witte peerd vuurbiej. Het lik wà ne straftraining, zôl ze in het Tukkerlàànd misschien verleuirne hemm’n? Um ‘m of te schrikk’n bloas ik op ’n hoorn en weg is e, mar ôônderan de lôch, biej de bekke zee ‘k ôôld Mieneke lèège oaver het reet hen scheer’n, op .n Hoolterbarg an, of hôôlt ze wier ne spooktocht achter op ’t brook? Het is in één kèèr moesstille en pikkeduuster, zelfs de oele heurj’neet meer. Ne vlôg, met ne hôôp lawaai. Wa’s det ? Ik stoa stief van schrik. Derk à, met zien’n Beer? Nee, det kan neet, het is nog gen karsoamd. Van schrik bloas ik op mien’n hoorn oaver de Botterbekke, veer oaver het Hoolterbrook. Dan gebuurt het, net as de wind èèm’n geet ligg’n, kump de moane achter de wolk’n hen. In de veert’n zee ‘k ‘m goan, op zien witte peerd, in de richting van ’n Diekerhook en Splôô. Zien’n lang’n rôôi’n jas wappert in de wind. Hij geet wier, duur weer en wind, Sunterkloas. Wat zölt er vanoamd wier nen hôôp blieje kinder weer. Het is starvenskôôld en ik kroepe nog deeper vôt in mien’n warmen duster. Het wördt tied um noar huus te goan. Zôl Sunterkloas ôk nog biej ôôns kômm’n? De wind stekt wier op, duustere wolk’n trekt met miej met. De miezerigen rèèg’n slöt miej in het gezichte. De tied vlug vuurbiej, nog èèm’n en wiej zit wier biej de warme kachel, ôônder ’n karsbôôm. Ne heldere sterre an de lôch. Zôl het Kindeke ech geboor’n weer in zunne kôôld’n stal? Wat ’n armood. Al die kleine Syrische wichter in die kôôle kààmp’n. Àj’ dan zeet, woet ze hier wordt op e vöng’n?! De sterre an de lôch haengk biej ôôns vuur t raam. Biej de buur’n is het duuster. Nog één kèèr bloaz’n en dan zeuk ik de warme kachel op. Buut’n, in die grôôte wereld, is ter vanals te doon. Ie möt het will’n zeen, mà doot wà ne jas an. Wis en waarachtig,
De Vèèrkàànte Viefkop.

Nieuwste berichten

De Vèèrkàànte Viefkop

De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.

Welkom!

Inloggen met je account

Maak een nieuw account aan

Vul onderstaande gegevens in

Achterhaal je wachtwoord

Geef je gebruikersnaam of email adres in om je wachtwoord te resetten.