• Leven in Holten
  • Contact
  • Leven in Holten
  • Contact

De döppe en de vèinsters lös

1
GEDEELD

Het berre uut, èèm’n uut de bokse en dan noar buut’n. In gedach’n lôôp ik rôônd um ’t huus. In de meimoand is ter altied völle te zeen, aj’ de ôôg’n mà good de kost gèèft. Doar lig nen eierdop. Het lik van ne sproa. Zie hebt zô te zeen jong’n e krèèg’n. Wis en waarachtig hè ‘k de döppe lös. Het nös met de jonge merels is leuig e haalt. Wie det e doane hef steet er neet biej. Het verwôôndert miej niks. Al daag’n làànk zag ie de markoll’n um ’t huus hen vleeg’n. De natuur geet neet met, met de nieje tied. Het is nog altied, ett’n of zelf op e gett’n word’n. De mais kump hèèl nietig de grôônd uut. De vlagge van koneginnedag häängk ter nog. Det was neet gebuurd aw we vèinsters an ’t huus hadd’n e had.

Netuurlijk hè ‘k ‘m der drek of e haalt. Wat zölt de lèu wà neet dèènk’n! Doar zit ne meikèèver op de vlagge. Ie zölt het gelèum’n of neet, het is ne koneginne. Vrogger ha ‘k ‘m, zô vrog in mei, duur könn’n verkôôp’n, vuur misschien wà tien boks’n. Noe hè ‘k ‘m netjes op de toafel e zet en noar èèm’n tell’n, as ne meikèèver, vleuig e de wereld wier in. Al prakkezèèr’nd kump de gedachte, det er in al die joar’n völle veràànderd is.

De nöste haal’n ie zelf leuig. De eier bleus ie uut en dan wörd’n ze an e rèèg’n an een töuwke. Noa schooltied gung e wiej ’n bos in en kröpp’n in de hèugste bèume, op zeuk noar krèèj’n, kateeker en eksternöste. In de vakàànsie gung det alle daag’n vedan. Wiej zörg’n der vuur det de natuur in èèm’nwich blèèf en ôôns töuwke met eier als mà länger. ‘N jachopziener dach doar wal is wat ààns oaver, mà wiej hebt ’t àmoal oaverlèèft, zôônder gebrökk’n butte.

Um trugge te kômm’n op die vèinsters. De mèèste lèu hadd’n in de vroggere joar’n vèinsters an t huus en det was neet vuur de sier. In de wintertied was één van de ritueel’n van moo “Jonge, doot de vèinsters èèm’n dichte.” Ie gung’n noar buut’n en dan gung de hoolt’n luuke vuur de raam’n. Nen iezern balk’n der schuuns oaver hen en den wörd’n, met ne pinne duur ’t kezien, an de binn’nkàànte vaste zet. Oavergerdien’n haw we neet. Noe is ’t net àànsumme, heiw we gen vèinsters, mar oavergerdien’n en doarduur waw we kàànt vergett’n de vlagge binn’n te haal’n.

Ôk mais is iets van de leste dartig joar. Het zal wà meer oplèèvern vuur de boer’n, mar in gedach’n zee ‘k toch leever die ôôlderwetse rogge, diet zich bug in de wind, met koor’nbloom’n en klaprôôz’n in de voore. À ‘k de ôôg’n dichte doo en de gerdien’n sluute is het net ò’k de döppe en de vèinsters lös hebbe. Wis en waarachtig.

De Vèèrkàànte Viefkop.

Nieuwste berichten

De Vèèrkàànte Viefkop

De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.

Welkom!

Inloggen met je account

Maak een nieuw account aan

Vul onderstaande gegevens in

Achterhaal je wachtwoord

Geef je gebruikersnaam of email adres in om je wachtwoord te resetten.