• Leven in Holten
  • Contact
  • Leven in Holten
  • Contact

As oe de blaa um ’n kop hen wèèit

1
GEDEELD

Ieder joar bekrup miej detzelfde geveul wier. Het lik wal of ’t arger wördt met het klimm’n van de joar’n. Ie heurt de felle bûjj’n tèèg’n de roet’n an. Zôônder arg zet ie de kachel een tikkeltje hèuger. Toch wiej’ der nog èèm’n uut. Ie stekt de kop um de duure. De kôôle wind vermengd met lauw’n rèèg’n en vall’nde blaa vleegt oe duur de leste hèure. Gauw wier noar binn’n. Het is hôônneweer. ‘N half uurke later is ’t wier drèuge en met een flauw zunneke an de lôch woag ie ’t er op. Links en rechts scheet de padd’nsteule as padd’nsteule uut de grôônd. ‘N één’n dag is ter nog niks te zeen en ’n ààndern dag stoat ze der. Biej iedere vloage wind valt oe de harfsdröppels op ’n nèuze. Ie veult det het zommer vuurbiej is. Het geet hard. De bèume verkluurt met ’n dag en wiej möt ôôns opmaak’n vuur de warmte in huus. In de harfs van ’t lèèm’n kiek ie wal is met piene in ’t harte trugge. “Van männ’n op e stoane met piene in de butte, ’n hèèl’n vuumedag hè ‘k ter à las van, doar zal wà rèèg’n kômm’n.” Ik heur ’t opa nog zô zegg’n. As keerltje stun ik op ’n hook van ’t huus, met de hàànne in de tesse, neuis ‘m te kiek’n noar de de lôch. Ik zagge niks en was e verwôôndert det het dan ôk nog is gung rèèg’n. Ik betrappe miejzelf der op, dà ‘k noar de lôch kieke. De jaag’nde wolk’n vleegt oaver miej hen. Doar is gen hôôl’n an. Ik vuurspelle det er rèèg’n kump. Netuurlijk hôôl ik miejzelf dikke vuur ’n gek. Vanmänn’n hè ‘k al op bujj’nradar e zeene hoedeuinig of het weer zôl word’n. Ik gardere de leste appels ôônder ’n bôôm hen en zee det de prei der nèurig uut möt. Het roet tuss’n de eerdbeerz’n steet hèuger as de moos en het grös kluurt as ne gel-broen matte, duur al die rott’nde blaa.. Achteruut boer’n is ôk boer’n. Langs ’n mesvaalt lôôp ik um ’t huus hen en zee det ’n lôôpstal van de buur’n al aarig uut de grôônd kump. Den mesvaalt en den lôôpstal, doar lig ne wereld van verschil. Toch zit er mà vieftig joar tuss’n. Hoe zôl ’t er oaver vieftig joar uut zeen? Ik wil mien hèufd der neet veerder oaver brekk’n en ik wil ôk neet nat word’n. De volgende harfsbujje drif miej noar binn’n hen, noar ’n gemakstool en de wärmte. De rèèg’n plög de roete, de mais steet er nog. Nog een paar wekke dan is het làànd wier kaal. De leste appels, de prei, het roet en den ôôld’n mesvaalt is det nog van diss’n tied? Ie könt oe ofvroag’n, biej’ zelf nog van diss’n tied? “Koffie” ie schrikt wakker en bint drek wier biej de tied. De harfs van ’t lèèm’n?

Wis en waarachtig.

De Vèèrkàànte Viefkop.

Nieuwste berichten

De Vèèrkàànte Viefkop

De Vèèrkàànte Viefkop schrijft wekelijks een column op HoltensNieuws.nl. Hij neemt de politiek kritisch onder de loep, vertelt over zijn jeugdbelevenissen en laat zijn fantasie de vrije loop om (mis)toestanden aan de kaak te stellen. Soms is hij mild, dan weer scherp.

Welkom!

Inloggen met je account

Maak een nieuw account aan

Vul onderstaande gegevens in

Achterhaal je wachtwoord

Geef je gebruikersnaam of email adres in om je wachtwoord te resetten.