In het begin van de vieftiger joar’n stun ôôns paosvèur in’ Geurd’n. Wiej war’n net drei törve hôôge, dus zô volle heiw we der net an könn’ doon. Wiej zung’n wà met van, Soertje met de keshott’n boam’n an. Het was àmoa hààndwark. Ie môgg’n bliej weer àj’ op goei’n vriejdag ne waag’n hadd’n, met een een peerd der vuur. De Rooiedarpers wadd’n de tèèg’nstàànders. Möj’ oe vuurstel’n. Det vèur stun biej het achterste veeldje in ’t Sportdal, pal an de spoorliene. De trein’n rèèd’n dwars duur ’n rôôk hen en mangs stun ’n spoorwal ôk nog in de fik. Noe zölt ter in die joar’n oaverà wà boak’n hemm’n e stoane, mà miene wereld was nog neet grötter as ’n Gèurd’n en het voetbalveeld. Later wörd’n det iets ààns. De boak’n op ’n Kol en in’ Noord’nbarg wadd’n de grötste konkurèènt’n van de Haarjödd’n. Zô of en touw kôn ’n Waterhook en ’n Bèusebarg doar tussen kômm’n. Het gung der fanatiek an touw. Zô kan ‘k mie nog hèèl good herinnern daw we in die joar’n het poasvèur in’ Noord’nbarg beslöpp’n um te kiek’n ow w’m in de fik kônn’n krieg’n. Soamds laate kröpp wie biej de Aalpolsweg, teeg’n de bult an. Ie kwamm’n der neet biej, het vèur wörd’n zwoar bewaakt. ’n Kol hef vaake wunn’, mà ôk de Haarjödd’n hadd’n in één’zèumtig ’n grötst’n van Hoolt’n. Noar zes’nzèumtig hebt ze neet meer met e doane. In die tied heuik’n de poasvèurbouwers in en um Hoolt’n of, ôôndermeer duur de nieje huuze diet ter e zat wörd’n. Gelukkig hebt de buurtschapp’n het stökske oaver e nömm’n. Vuural het fees van nèèngtien een’zèumtig is mie biej e blèèm’n. Op zoaterdagmiddag kwam Jan Wiggers met de kuurders de wèire op. Doar was het à onmeunig gezellig en de éénpoters gung’n der in as kooke. Vuur an de wèire stun Jan van de Koetse met ne kinderwaag’n vol dràànk. Vuur det de jury biej de boake was, hadd’n ze der al een stuk of wat achteroaver mönn’ sloa. Det geeld’n trouwens vuur iedereene. Vuur ôôns was ’t duudelijk. Wiej hadd’n à lange kuurt en e zeene daw we ’n grötst’n hadd’n. Det wörd’n hèèl duudelijk kenbaar e maakt an de kuurders. De jury was ’t ter gelukkig met eens en zô kôn de hèèle buurte met feest’n. Jong en ôôld was ter. Het blèèf neet allèène biej fees op de poaswèire. Hèèl Hoolt’n môch ’t wèèt’n, Haarjödd’n boam’n en de Koljödd’n zat’n eindelijk is één kèèr in ’t kisje van papier. Op ne platte waag’n met nen auto der vuur rèè we noar ’n Poasbult van’ Kol. Het gung àmoal onbenullig en op ne kepotte fietse wörd’n der neet e kekk’n. Het was het “rech” van de winnaar. De wereld was klein, mà de wedstried was èèrns. Wis en waarachtig.
De Vèèrkàànte Viefkop.